Cap.

 1 1  |    ferme annum rediit. E navi e vestigio ad visendam uxorem (quae
 2 3  |         Adsunt enim mane mihi e vestigio cum expergiscor duae habitu
 3 12 |        non placeret, se illum e vestigio occisuros. ~
 4 24 |     imposuissent, coepit illa e vestigio nates movere, similis coeunti,
 5 37 |         Capite hos,» inquit, «e vestigio. Hi sunt enim non solum
 6 63 |        vos salutat.» Tum illa e vestigio: «Ohe!» inquit, «sane unus
 7 88 |         caro constant,» atque e vestigio recessit. ~
 8 104|     esse dixissent, respondit e vestigio Notarius, id instrumentum (
 9 109|      valetudinem pristinam se e vestigio restituturum promisisset,
10 109| conspexit. Tum clamare coepit e vestigio, tandem se percipere cur
11 112|         uxorem cognovit. Illa e vestigio, tanquam vir novam vitam
12 116|       inquit, «uxor mea, nisi e vestigio potum vadas.» Ex lacrimis
13 119|    verba mea percepisti. Redi e vestigio, nam tam grande nolo, et