Cap.

 1 pref| reprehensionem, sed laudem meruisse, satis mihi factum ad illorum existimationem
 2 pref|             sermonis adhiberi queat, satis erit ingenio nostro, si
 3 5   |              ho,» inquit, «mihi unus satis est, alter vero superfluus.»
 4 13  |         habuit, cum ei aliquando non satis prosper nuntius advenisset,
 5 20  |              si bonum caput haberem, satis meliori loco res nostrae
 6 36  |        Sacerdos, qui animum Episcopi satis noverat, quinquaginta aureos
 7 43  |             mater: «Nunquid res sint satis salvae?» «Ut vultis,» flens
 8 49  |          existimandus, habuit uxorem satis liberalem, et mihi quandoque
 9 62  |      lignarius, Priapea supellectile satis copiosus. Divulgaverat hoc
10 70  |       comederet, degustans vinum, an satis aquatum esset: simulabat
11 100 |             apti ad tantum onus, cum satis unus ad ferendum esse debuisset.
12 101 |      narrantes quaedam de homine non satis Reipublicae accepto. Cum
13 116 |            Tandem cum visum ei esset satis ludorum dedisse, vociferante