Cap.

 1 9  |  stultus homo ac loquax tandem retulit se Florentiam venisse. ~
 2 22 |       susceptus, qui per risum retulit, hunc sacerdotem solum rectius
 3 32 | temporis princeps, mihi quoque retulit, natum Ferrariae cattum
 4 46 |         quae id mihi postmodum retulit, profecta est aliquando
 5 70 |      machinator mihi postmodum retulit multo cum risu. ~
 6 93 |          pervetulae» (et nomen retulit) «meretrici quae, jam aetate
 7 94 |        de facetiis incidisset, retulit ille fuisse Doctorem Bononiensem,
 8 95 |        Romani cujuspiam dictum retulit. Cum Cardinali Neapolitano,
 9 98 |    vocant Britanniam redierat, retulit mihi in cena ad octo Idus
10 100|      ad eam sententiam fabulam retulit, quam nuper in Alemannia
11 103|        omnium Antonius Luscus, retulit nobis inter loquendum, post
12 104|    Notarii cujusdam» (et nomen retulit) «concivis mei; ad quem
13 106|   Cincius Romanus mihi saepius retulit rem haud contemnendam, quam