Cap.

 1 5  |    e nostris rusticanus, et haud multum prudens, certe in
 2 10 |  cum femina nupta agricolae haud multum prudenti, et is foris
 3 34 |   quod in litus abstractum, haud parvum terrorem aspicientibus
 4 46 | perfusa abiens, matri, quae haud procul erat, roganti, quidnam
 5 49 |  Bononiensis,» inquit, «vir haud magno existimandus, habuit
 6 53 |     depictus fuit. Cum vero haud multo post sentiret mitti
 7 81 |    viderentur, Veneti Ducem haud quicquam hostile timentem
 8 99 |    patria Rothomagensis, se haud dissimile miraculum vidisse
 9 105|    audisset interim Reginam haud aspernari viros, praesertim
10 106|    mihi saepius retulit rem haud contemnendam, quam vicinus
11 109|    deterius se habuerint.» ~Haud multo post, discipulus,
12 120|     Florentinis adolescens, haud magni consilii, amico narravit