Cap.

  1 1  |        affuisse: -- «Benedicatur,» inquit vir, «Deus, pro tanto hoc
  2 1  |          exuberasse: «Multas jam,» inquit, «gratias Deo habeo agoque,
  3 2  |          Florentinus: «Recte hos,» inquit, «risit stultus Mediolanensis.»
  4 2  |        fabulam posceremus: «Fuit,» inquit, «olim civis Mediolani dementium
  5 2  |    accessisset juvenis: «Heus tu,» inquit ille, «ausculta, oro, me
  6 2  |         illud tenes?» «Equus est,» inquit, «et aucupii gratia.» Tum
  7 2  |        Equestris juvenis: «Ho ho,» inquit, «abi hinc ocius, oro, atque
  8 4  |           redditurum?» «Reddidit,» inquit ille, «sed tamen prius ut
  9 5  |          illa annuisset: «Ho, ho,» inquit, «mihi unus satis est, alter
 10 5  |           diligebatur: «Possumus,» inquit, «ex hoc eleemosynam facere;
 11 5  |        suas aggrederetur: «Serva,» inquit, «amice, inter nos conventa,
 12 5  |            Det mihi gratiam Deus,» inquit, «nam tua parvi facio, ut
 13 6  |       fuisset rogaremus: «Paulus,» inquit, «qui, propter vitae sanctimoniam,
 14 6  |       importunitati: «Posteaquam,» inquit, «tantum malum patrare cupis,
 15 6  |           absum a culpa. Tu ipsa,» inquit, «cape hanc maledictam carnem» (
 16 7  |          factum existimans: «Hic,» inquit, «asini sui medietatem nequaquam
 17 8  |        subridens Zucharus: «Isti,» inquit, «matrimonium consummarunt,
 18 9  |      Praetoris accedens: «Domine,» inquit, «hora jam tarda est, festinetis
 19 10 |      degere in carceribus: «Modo,» inquit, «Praetoris satellites ad
 20 10 |          dolum prompta: «Ascende,» inquit, «ad hoc columbarium: eris
 21 11 |       advocata plebecula: «Hodie,» inquit, «est dies, quo rami olivarum
 22 13 |        eloquendo: «Si Florentini,» inquit, «tibi gustum atque appetitum
 23 14 |           curis: «Non mirum esse,» inquit, «illum torqueri: nam duo
 24 15 |       mallet: «Atqui omnes video,» inquit ille, «quos in sublime extulisti,
 25 16 |       inspectis litteris: «Tu me,» inquit, «Jannotum Vicecomitem forsitan
 26 16 |    epistola: «Nunc bene se habet,» inquit, «vade et obsigna, atque
 27 17 |      Bardis, qui aderat: «Faciam,» inquit, «in litteris meis, quod
 28 17 |      Joannes Galeatius Vicecomes,» inquit Antonius, «pater senioris
 29 17 |        Domini urget?» hic: «Cras,» inquit, «cum Dominus post digestionem
 30 18 |          Cum ille annueret: «Abi,» inquit: «hic quem dicis te spoliasse
 31 19 |    astantibus militibus: «Cur tu,» inquit, «non et ad hoc prandium
 32 20 |           versus in eum Patriarcha inquit: «Malum caput habes.» At
 33 20 |            ac perfacetus: «Recte,» inquit, «ac vere loqueris: nihil
 34 20 |    Patriarcha. Tum ille: «Non me,» inquit, «sed caput reprehendo.»
 35 21 |     contenderet: «Malo capite es,» inquit Urbanus. Tum ille: «Hoc
 36 21 |     Urbanus. Tum ille: «Hoc idem,» inquit, «et de te vulgi dicunt
 37 22 |          ad Synodum esse: «Atqui,» inquit, «o bone vir, non recte
 38 23 |         Hic scientia et doctrina,» inquit, «nihil prosunt. Sed perge
 39 24 |       magna voce clamitans: «Ego,» inquit, saepius verba iterans, «
 40 25 |            conspicata: «O stulti,» inquit, «an putabatis meretrices
 41 26 |      pinguedinem jocatus: «Atqui,» inquit, «currus faeni, nedum tu,
 42 28 |      libertatem non esse: «Atqui,» inquit, «nisi hic summa esset libertas,
 43 29 |          et alacris esset: «Bene,» inquit, «est; magna in spe sum,
 44 30 |            est omnium qui vivant,» inquit, «cui magis quam mihi Fortuna
 45 35 |           nempe fuit jecur istud,» inquit, «ex quo tot Tomacelli prodierunt
 46 36 |          Hic vir sagax: «O Pater,» inquit, «si nosceres qua prudentia
 47 36 |          Episcopus. «Testamentum,» inquit sacerdos, «in fine vitae
 48 37 |          cum postularet: «Hostes,» inquit, «meos ac rebelles, qui
 49 37 |     pecuniis parcere: «Verum est,» inquit, «quod ais, mi Domine; sed
 50 37 |        eaque aperta: «Capite hos,» inquit, «e vestigio. Hi sunt enim
 51 38 |        consueverat: «Fratres mei,» inquit, «anno praeterito, cum hoc
 52 39 |       caderet: «Vellem hoc antea,» inquit aeger, «consuluisses, attamen
 53 40 |        amicus: «Quidnam est tibi?» inquit. «Nihil,» Minacius ait. «
 54 40 |           solum quod nihil habeo,» inquit. Admiratus ille: «Quare
 55 41 |       venderetur: «Hominis oculo,» inquit, «constat,» designans his
 56 42 |         licet morbo gravis: «Hoc,» inquit, «per fidem nunquam parcam
 57 43 |       juvenis alacer: «Nequaquam,» inquit, «erit haec causa quae aut
 58 43 |      surgens adolescens: «Patres,» inquit, «sentio me culpari in ea
 59 43 |            quid me reprehenditis?» inquit. «Asellus noster, quem ruri
 60 47 |       ratione hoc institutum est,» inquit, «ut potius nos requiramur
 61 48 |         primis verbis: «Pax tibi,» inquit. Tum Bernardus: «Quid tu
 62 48 |           de pace loquatur? Abeo,» inquit, «ne quis me culpae affinem
 63 49 |       nobis poenam: «Bononiensis,» inquit, «vir haud magno existimandus,
 64 50 |          aliquando loquens: «Hic,» inquit, «nobis effecit, quod histrio
 65 50 |     redierunt. Eodem modo Noster,» inquit, «qui post tot ostentationes,
 66 51 |            excusantem: «Non bene,» inquit, «neque prudenter respondisti.
 67 52 |          se commutaret: «Quoniam,» inquit, «in eodem latere diutius
 68 57 |            contemneret: «Quid est» inquit ille, «quod tu, cum habearis
 69 57 |      Quando ego reperiam dominum,» inquit, «mei similem et meis moribus
 70 58 |   respondendum promptus: «Minime,» inquit, «mirum, si Canes ossa sua
 71 59 |         Mulier quaedam e nostris,» inquit, «admodum viro contraria,
 72 60 |    Nequaquam hoc modo reperietur,» inquit. «Ita enim, dum vixit, difficilis
 73 61 |       hominis callebat: «Divitem,» inquit, «te facillime possem facere;
 74 62 |         suo blandiretur: «Mi vir,» inquit, «si libet, majore jam illo
 75 63 |       illudendum ei: «Praeputium,» inquit, «asini vos salutat.» Tum
 76 63 |            illa e vestigio: «Ohe!» inquit, «sane unus ex suis nuntiis
 77 64 |           aranea telas, ita haec,» inquit, «vestes suas culo effecit,
 78 65 |         mutuo concederet. Tum ille inquit: «Do uxori expensas per
 79 66 |       commovente: «Ohe! Petrucia,» inquit, «per culum asini!» ut mos
 80 67 |     audisset: «Nunc causam video,» inquit, «cur mihi mentula aegrius
 81 68 |           Joanna, introduc illum,» inquit: «nam videtur idem, qui
 82 69 |            ille: «Quod facillime,» inquit, «persolvas.» «Quid est?»
 83 69 |            persolvas.» «Quid est?» inquit mulier. «Unico,» ait ille, «
 84 69 |          controversia: «Cupiebam,» inquit uxor, «tibi cenam opiparam
 85 69 |          amplius requirit.» «Eia,» inquit vir, «tam parva res impedit
 86 69 |            cenam nostram! Accipe,» inquit, «quodlibet.» Ita rusticus
 87 71 |        procubuisset: «Parce mihi,» inquit ille lacrimans, «Pater mi,
 88 71 |         aut peremisset: «Saepius,» inquit, «utraque in re cum reliquis
 89 72 |       esset: «Hic noster Praetor,» inquit, «quia quod meum erat lusi,
 90 73 |         viso ebrio: «Rogo, pater,» inquit, «ubi est id vinum, quo
 91 74 |         tandem peroravit: «Simon,» inquit ille, «composite atque ornate
 92 75 |       ponunt. Hic quidam: «Recte,» inquit, «Redolphus ex Camerino
 93 75 |         Redolphus «Ostendam tibi,» inquit, «duos lapides decem florenorum,
 94 76 |           cum effecisset: «Orbem,» inquit, «terrarum universum conspexisti,»
 95 77 |           ad nares admoto: «Ohe!,» inquit, «vas istud admodum foetet.
 96 79 |             Quid in excelso agis?» inquit. «Numquid non audisti nova
 97 79 |          fallacia Gallus: «Bonum,» inquit, «affers nuntium et mihi
 98 79 |           cum dixisset, -- «Duos,» inquit, «magno cursu, ore patulo
 99 79 |       tremebunda Vulpes: «Valete,» inquit, «mihi fuga expedit, antequam
100 79 |           est timendum.» «Dubito,» inquit Vulpes, «an canes isti audierunt
101 80 | dissolutiori uteretur: «Quid ais?» inquit socius quidam, «stultus
102 80 |         diceris.» Tum ille: «Hoc,» inquit, «permagni lucri loco ponerem.
103 81 |          Hoc nequaquam verum est,» inquit ad retundendam illius petulantiam
104 82 |       curam: «Hic persimilis est,» inquit, «viro Mediolanensi, qui,
105 82 |  accidisset novi: «Heu! mea uxor,» inquit, «defunctus sum!» «Mi vir,»
106 82 |      audivi?» «Quaenam, vir?» uxor inquit. «Mortuus est Rolandus,
107 83 |     fabellam stultitiae: «Quidam,» inquit, «vicinus meus, homo simplex,
108 84 |          petere jussisset: «Volo,» inquit illa, «jures te nihil vidisse.»
109 85 |         Tum exclamans uxor: «Eia,» inquit, «Eques merdose, si hic
110 85 |           Oh! Telda mi, per Deum!» inquit, «hic meus socius prudentior
111 86 |   jussisset: «Nequaquam est opus,» inquit, «quicquid enim unquam commisi,
112 88 |          Petrus de Eghis: «Illic,» inquit, «magistratus civitatis
113 88 |       officia dividuntur.» «Nolo,» inquit ille, «res quae tam caro
114 89 |        unus subridens: «Cechinus,» inquit, «Medicus Aretinus, accersitus
115 89 |              Pares enim in opere,» inquit, «sumus; ego enim tibi membrum
116 90 |  percontabatur. Tum ille: «Atqui,» inquit, «tecum ire cupio: sed equum
117 91 |          Tum Razellus: «Hoc tibi,» inquit, «facillime concedo: cito
118 92 |             Tum ille: «Ut suades,» inquit, «hanc artem desinam. Nam
119 93 |       mendicaret: «Quid vis agam?» inquit, «nemo me amplius requirit.» «
120 94 |         est. Hoc audito: «Quando,» inquit, «me dementem esse cognovisti?»
121 94 |    temporis dixisset: «Non recte,» inquit alter, «arbitraris: tunc
122 95 |     nescire respondisset: «Atqui,» inquit, «stultitiam Pontificis
123 97 |  Apostolicae Sedis: «In Arca Noe,» inquit, «beluae fuerunt permultae.» ~
124 102|             si quid defuit vobis,» inquit, «ignoscite; non fecimus
125 103|        postulasset: «Referta est,» inquit Ugulottus, «omnibus bombis,
126 104|     festivus, «Hi simillimi sunt,» inquit, «Notarii cujusdam» (et
127 104| Quaerentibus illis causam: «Nisi,» inquit, «venditor Conradus, emptor
128 107|         fabellam dixit: «Affinis,» inquit, «meus» (nomine eum appellans), «
129 107|           versa: «Et quid egisti?» inquit, «equidem te, insulse, decepi.»
130 107|              Ut lubet,» intrepidus inquit, «et ego tibi culum maculavi.» ~
131 108| promerendum remissi: «Vincentius,» inquit, «meus, qui Advocatus erat
132 108|          percontaretur: «Persica,» inquit, «et ficus quas misisti
133 110|         ridiculus: «Utraque pars,» inquit, «est victrix, et victa;
134 111|           occidis,» -- «Tace,» vir inquit, «haec optima est, ex Medici
135 113|        Antonius Luscus: «Non est,» inquit, «magis Pontificum quam
136 113|     stultitiam: «Vide quid petis,» inquit. «Major est haec res quam
137 115|           peteret: «Paenitentiam,» inquit ille, «indidisti tu mihi.» ~
138 116|            apertis oculis: «Male,» inquit, «uxor mea, nisi e vestigio
139 117|      trunci, permanere. «Cur non,» inquit illa, «viro obsequeris in
140 118|          responso caperet: «Quid,» inquit, «ageres, si tu quoque cum
141 119|     taciturnitate, statim: «Scio,» inquit, «quid velis,» et ostenso
142 120|          notus erat: «Satius est,» inquit, «duo millia expendas, ut