bold = Main text
   Cap.                                  grey = Comment text

 1 1  |             Benedicatur,» inquit vir, «Deus, pro tanto hoc beneficio
 2 1  |      asseveravit: gratias iterum vir Deo egit, qui tam liberalis
 3 1  |          mulier affirmavit. Tunc vir indignatus divinam gratiam
 4 5  |        sufficiat tibi.» Assentit vir uxori, et in gratiam sacerdotis,
 5 5  |       ita ut mulier media esset, vir anteriori parte, posteriori
 6 5  |   strepitum quemdam edebat. Tunc vir timens ne partes suas aggrederetur: «
 7 8  |      Perambulantes aliquam urbem vir facetissimus omnium qui
 8 10 |    amicus intrasset ad mulierem, vir insperatus rediit in crepusculo:
 9 10 |          Veneri operam dederunt; vir delituit inter stercora
10 16 |    Vicecomite~ ~Antonius Luscus, vir facetissimus ac doctissimus,
11 17 |   senioris Ducis Mediolani, erat vir magnus, pinguis et corpulentus.
12 18 |          Facinum Canem, qui fuit vir crudelis, ac dux praecipuus
13 22 |          Atqui,» inquit, «o bone vir, non recte vim mandati hujus
14 24 |    Redeuntibus igitur illis, cum vir uxorem cognovisset, mens
15 30 |          adversam. Tum Nicolaus, vir doctissimus, sed ingenio
16 32 |      Magistri Hugonis Senensis~ ~Vir insignis Hugo Senensis,
17 36 |    carceres sacerdotem duci. Hic vir sagax: «O Pater,» inquit, «
18 42 |                             42 - Vir Qui Mulieri Dum Aegrota
19 42 | Postulavit~ ~Consolabatur uxorem vir, quae adversa valetudine
20 43 |   dicerent. Supervenit postmodum vir, cujus gratia convivium
21 43 |      oblongum membrum habet: hic vir meus, qui homo est, non
22 47 |  particeps esset femina sicut et vir, tamen homines citius peterent
23 49 |           Bononiensis,» inquit, «vir haud magno existimandus,
24 49 |   collitigantes: increpabat enim vir uxorem, accusans impudicitiam
25 49 |         negando se tuebatur. Tum vir inter clamandum: «Joanna,
26 50 |        Cardinalis Burdigalensis, vir gravis et consilii singularis,
27 51 |   positus a Pontifice Redolphus, vir bello et pace egregius,
28 55 |       Fabula Mancini~ ~Mancinus, vir rusticus, oppidanus meus,
29 57 |         beluam insulsam, Dantes, vir doctissimus, sapiens ac
30 59 |          pediculosum appellabat. Vir tandem verberando lassus,
31 59 |     verbum illud continuans. Tum vir, ne amplius loqui posset,
32 62 |       oppido nostro Terrae Novae vir nomine Guilhelmus, faber
33 62 |        neque coitum pati. Sensit vir tandem quid timeret adolescentula,
34 62 |        viro suo blandiretur: «Mi vir,» inquit, «si libet, majore
35 62 |        illo socio utaris.» Risit vir, cum semiasellus in ea re
36 66 |     calceos novos emeret. Annuit vir ejus, et simul jussit, antequam
37 66 |          signo, ut se intus, cum vir abesset sequeretur; et,
38 66 |      concupito operi intendebat. Vir interim existimans uxorem
39 66 |  fallendam. Cum domum pergerent, vir prius ingreditur, visaque
40 68 |      sibi aperiri ostium petiit. Vir autem stolidus, domi existens,
41 69 |          contentio, superveniens vir sciscitatur, quaenam haec
42 69 |         requirit.» «Eia,» inquit vir, «tam parva res impedit
43 80 |            80 - Facetum Dictum~ ~Vir in dicendo liberior, cum
44 82 |  videbatur. Tum Antonius Luscus, vir doctissimus, qui in coetu
45 82 |     inquit, «defunctus sum!» «Mi vir,» uxor ait, «quid tibi adversi
46 82 |         hodie audivi?» «Quaenam, vir?» uxor inquit. «Mortuus
47 84 |         nostris situm. In eo cum vir simplex uxorem cum altero
48 84 |      similis defunctae. Accedens vir propius, ac mortuam credens,
49 84 |   paululum reversa, cum petisset vir quidnam accidisset, se nimio
50 85 |         Eques Florentinus, magni vir animi ac severus, uxorem
51 90 |        narravit Antonius Luscus, vir facetissimus, cum olim ab
52 100|          domum rediit. Ita bonus vir, dum omnibus parere cupit,
53 103|         De Quodam Sene Barbato~ ~Vir doctissimus atque humanissimus
54 103|       Ugulottus Biancardus fuit, vir doctus atque severus), cum
55 104| reliquisse; Carolus Bononiensis, vir admodum festivus, «Hi simillimi
56 106|      Imagine Mulieris Cognovit~ ~Vir doctissimus Cincius Romanus
57 108|     Humanissimus ac facetissimus vir Antonius Luscus, culpantibus
58 109|     saepissime faterentur aegri, vir divinus videbatur, qui ita
59 110|        utriusque verba vertisset vir ridiculus: «Utraque pars,»
60 111|        novitatem, «Quid agis, mi vir? Me quidem occidis,» -- «
61 111|      quidem occidis,» -- «Tace,» vir inquit, «haec optima est,
62 112|        mortua videbatur. Dolebat vir tam cito eripi uxorem sibi,
63 112|         Illa e vestigio, tanquam vir novam vitam in corpus ejus
64 116|   sitibunda, veluti tunc repente vir exhalasset animam, exclamare
65 116|         repentinam. Jacebat enim vir, atque ita spiritum continebat
66 116|          ac saepius dicente: «Mi vir, quomodo nunc faciam?» Ille,
67 119|  Robertus ex Albiciorum familia, vir doctus et perhumanus, habebat