Cap.

 1 2  |            prosunt tibi?» «Canes,» ait, «et aucupio accommodati
 2 16 |           sibi vellet: «Jannotus,» ait, «olim Praetor fuit noster
 3 20 | controversia.» «Te igitur culpas?» ait Patriarcha. Tum ille: «Non
 4 27 |        attulit testimonium. Fuisse ait Constantiae civem, cujus
 5 36 |          morte. «Quidnam hoc est?» ait Episcopus. «Testamentum,»
 6 40 |          inquit. «Nihil,» Minacius ait. «Curnam ergo, si nihil
 7 40 |           si nihil habes, ploras?» ait. «Ob hanc ipsam causam,»
 8 41 |        aderat puer: «Cur tu ergo,» ait, «tam grandem sacculum portasti,
 9 42 |            neque, inter cetera, se ait omisisse unquam, quin debitum
10 43 |        enim me viro desponsastis,» ait, «sed ei cui virilia desunt:
11 43 |       fateri: unus tandem liberior ait dixisse puellam, mancum
12 49 |       clamandum: «Joanna, Joanna,» ait, «ego te neque verberabo,
13 50 |      Histrio fuit nuper Bononiae,» ait, «qui, proposito palam edicto
14 51 |          dic Bernabovi: «Redolphus ait se ideo urbem non egredi,
15 62 |          verum esse quod audierat, ait, sed duas se mentulas habere,
16 62 |              Ne te ergo offendam,» ait, «utar hac nocte parva,
17 67 |        Benedic ergo eam, te rogo,» ait, «quo priores recuperet
18 69 |            inquit mulier. «Unico,» ait ille, «coitu.» «Jocaris,»
19 71 |          tandem hortatu sacerdotis ait, se cum caseum faceret jejunii
20 71 |          sum versatus; sed istud,» ait, «apud nos est ita consuetum,
21 79 |     praenuntia,» -- «Huc accessi,» ait, «ad communicandum tecum
22 79 |            fugis, aut quid times?» ait, «siquidem pace constituta,
23 82 |     defunctus sum!» «Mi vir,» uxor ait, «quid tibi adversi evenit?
24 93 |            fuit,» contribulis meus ait, «pervetulae» (et nomen
25 93 |  Necessitate ergo, non voluntate,» ait ille, «peccatum relinquis,
26 98 |           quod est in mense Junii, ait quosdam messores in patria
27 99 |     Sanctorum Dei affirmavit. Esse ait juxta castellum civitatis
28 100|         pictamque vidisset. ~Senem ait fuisse, qui cum adolescentulo
29 103|     Facesse hinc ocius,» Ugulottus ait, «atque hanc tuam foetidam
30 105|     Antonius Luscus: «Numquidnam,» ait, «audistis temeritatem Florentini» (
31 105|     hominis inspiciens: «Numquid,» ait, «hoc tibi Florentini in
32 109|    pervenio in cubiculum aegroti,» ait, «circumspicio in primis
33 110|            Potestas; «Male habes,» ait, «cum non huic debitum reddis.»
34 112|          inter jocandum recitavit. Ait adolescentulam nuptam Notario
35 113|        rejici videmus. Erat olim,» ait, «apud priscum illum Canem
36 117|          Domina, quomodo id fiat,» ait. «Nunquam enim aliquis me
37 118|           ille: «Quid me deceret,» ait, «scio, quid vero facturus
38 119|      lapideo mortario: «Cape hoc,» ait, «et ad patronum tuum, nam
39 119|              Malum tibi, insulse,» ait, «qui non recte verba mea