1-audie | audio-culpa | culpe-falsi | fama-juven | la-optab | optim-querq | quest-summa | summo-zucha
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1 1 | 1 - Fabula Prima Cujusdam
2 10 | 10 - De Muliere Quae Virum
3 100 | 100 - Facetissimum De Sene Quodam
4 101 | 101 - Hominis Maxima Imperitia~ ~
5 102 | 102 - Alia Hominis Imperitia~ ~
6 103 | 103 - De Quodam Sene Barbato~ ~
7 104 | 104 - Comparatio Quaedam Caroli
8 105 | 105 - De Doctore Florentino
9 106 | 106 - De Homine Qui Diabolum
10 107 | 107 - Alia Fabula Per Angelottum
11 108 | 108 - De Advocato Qui Ficus
12 109 | 109 - De Medico In Visitatione
13 11 | 11 - De Sacerdote Qui Ignorabat
14 110 | 110 - De Duobus In Re Pecuniaria
15 111 | 111 - De Medico Indocto Qui
16 112 | 112 - De Viro Qui Uxorem Aegrotam
17 113 | 113 - De Homine Non Litterato
18 114 | 114 - De Meretrice Conquerente
19 115 | 115 - De Religioso Cui Vidua
20 116 | 116 - De Viro Qui Suae Uxori
21 117 | 117 - De Bononiensi Adolescentula
22 118 | 118 - Responsio Confessoris
23 119 | 119 - De Servo Oblivioso Ex
24 12 | 12 - De Rusticis Nuntiis Interrogatis
25 120 | 120 - De Homine Qui Mille Florenos
26 13 | 13 - Dictum Coci Illustrissimo
27 14 | 14 - Ejusdem Coci Dictum Ad
28 15 | 15 - Petitio Ejusdem Coci Ad
29 16 | 16 - De Jannoto Vicecomite~ ~
30 17 | 17 - De Sutore Quodam Vicecomitis
31 18 | 18 - Querimonia Spolii Causa
32 19 | 19 - Exhortatio Cardinalis
33 2 | 2 - De Medico Qui Dementes
34 20 | 20 - Patriarchae Responsio~ ~
35 21 | 21 - De Urbano Pontifice Sexto~ ~
36 22 | 22 - De Sacerdote Qui, Loco
37 23 | 23 - De Amico Qui Aegre Ferebat
38 24 | 24 - De Muliere Phrenetica~ ~
39 25 | 25 - De Muliere Supra Padum
40 26 | 26 - De Abbate Septimi~ ~Abbas
41 27 | 27 - Civis Constantiae Soror
42 28 | 28 - Sigismundi Imperatoris
43 29 | 29 - Dictum Sacerdotis Laurentii
44 3 | 3 - Bonacii Guasci Qui Tam
45 30 | 30 - Confabulatio Nicolai Anagnini~ ~
46 31 | 31 - De Prodigio~ ~Monstra
47 32 | 32 - Dictum Magistri Hugonis
48 33 | 33 - Aliud De Mostro~ ~In agro
49 34 | 34 - Aliud De Mostro~ ~Aliud
50 35 | 35 - Pulchra Facetia Histrionis
51 36 | 36 - De Sacerdote Qui Caniculum
52 37 | 37 - De Tyranno Qui Homini
53 38 | 38 - De Religioso Qui Sermonem
54 39 | 39 - Facetissimum Consilium
55 4 | 4 - De Judaeo Nonnullorum
56 40 | 40 - Ejusdem Minacii Lusoris
57 41 | 41 - De Paupere Monoculo Qui
58 42 | 42 - Vir Qui Mulieri Dum Aegrota
59 43 | 43 - De Adolescentula Quae
60 44 | 44 - De Praedicatore Qui Potius
61 45 | 45 - De Paulo Qui Ignorantibus
62 46 | 46 - De Confessore~ ~Mulier
63 47 | 47 - Responsio Mulieris Faceta~ ~
64 48 | 48 - De Mendico Fratre, Qui
65 49 | 49 - Fabula Francisci Philelphi~ ~
66 5 | 5 - De Homine Insulso Qui
67 50 | 50 - Cardinalis Burdigalensis
68 51 | 51 - Responsio Redolphi Ad
69 52 | 52 - Alia Responsio Faceta
70 53 | 53 - De Eodem Quomodo A Florentinis
71 54 | 54 - De Quodam Qui Redolphum
72 55 | 55 - Fabula Mancini~ ~Mancinus,
73 56 | 56 - De Illo Qui Aratrum Super
74 57 | 57 - Responsio Elegans Dantis,
75 58 | 58 - Ejusdem Poetae Faceta
76 59 | 59 - De Muliere Obstinata Quae
77 6 | 6 - De Vidua Accensa Libidine
78 60 | 60 - De Eo Qui Uxorem In Flumine
79 61 | 61 - De Rustico Qui Nobilem
80 62 | 62 - De Guilhelmo Qui Habebat
81 63 | 63 - Responsio Unius Mulieris
82 64 | 64 - Dictum Matronae Quae Vestes
83 65 | 65 - Monitio Cujusdam~ ~Rogabat
84 66 | 66 - Dictum Perusini Ad Uxorem~ ~
85 67 | 67 - Perfacetum Dictum Cujusdam
86 68 | 68 - De Viro Stolido Qui Simulantem
87 69 | 69 - De Rustico Qui Anserem
88 7 | 7 - De Equestri Palliato~ ~
89 70 | 70 - De Avaro Qui Urinam Degustavit~ ~
90 71 | 71 - De Quodam Pastore Simulatim
91 72 | 72 - De Lusore Propter Lusum
92 73 | 73 - De Patre Filium Ebrium
93 74 | 74 - De Adolescente Perusino~ ~
94 75 | 75 - De Duce Andegavensi Qui
95 76 | 76 - De Eodem Redolpho~ ~Hic
96 77 | 77 - Facetissimum Dictum Cujusdam
97 78 | 78 - Contentio Duarum Meretricum
98 79 | 79 - De Gallo Et Vulpe~ ~Esuriens
99 8 | 8 - Dictum Zuchari~ ~Perambulantes
100 80 | 80 - Facetum Dictum~ ~Vir in
101 81 | 81 - Disceptatio Inter Florentinum
102 82 | 82 - Comparatio Antonii Lusci~ ~
103 83 | 83 - De Cantore Qui Praedixit
104 84 | 84 - De Muliere Quae Se Viro
105 85 | 85 - Faceta Jocatio Militis
106 86 | 86 - De Milite Qui Uxorem Habebat
107 87 | 87 - De Temerario Qui Asinos
108 88 | 88 - Comparatio Petri De Eghis~ ~
109 89 | 89 - De Medico~ ~Cum cenarent
110 9 | 9 - De Pretore~ ~Quidam iturus
111 90 | 90 - Jocatio Cujusdam Veneti
112 91 | 91 - Dictum Caroli Bononiensis~ ~
113 92 | 92 - De Faeneratore Sene Relinquente
114 93 | 93 - De Meretrice Sene Mendicante~ ~
115 94 | 94 - De Doctore Et Imperito~ ~
116 95 | 95 - Dictum Episcopi Electensis~ ~
117 96 | 96 - Facetum Dictum Cujusdam
118 97 | 97 - Dictum Facetum~ ~Idem
119 98 | 98 - Mirabilia Per Librarium
120 99 | 99 - Mirabile Judicium Ex Contemptu
121 26 | 26 - De Abbate Septimi~ ~Abbas Septimi,
122 96 | facete ab Oratoribus (hi duo Abbates Ordinis S. Benedicti erant)
123 96 | Facetum Dictum Cujusdam Abbatis~ ~Subdidit et alius duo
124 110 | victrix, et victa; quo licet abeatis.» Ita conventum re indiscussa
125 48 | si quis de pace loquatur? Abeo,» inquit, «ne quis me culpae
126 88 | occideretur, unus ex his qui longe aberant, gladios exsertos conspiciens,
127 51 | proelio a quo Redolphus aberat, captus eques ad Bernabovem
128 68 | accederet, credens virum abesse, ostium palam pulsavit,
129 66 | signo, ut se intus, cum vir abesset sequeretur; et, ne longior
130 10 | Quaerebat homo perterritus abeundi modum: sed jam portae oppidi
131 78 | iterum rediret cum socia. Abeuntibus telam lineam dono dedit,
132 49 | relinquam postmodum, et abibo.» Risimus omnes genus supplicii
133 6 | osculaturque, asserens non inde abiturum, priusquam se cognoscat.
134 91 | tu ita, nequam, vilis et abjectae conditionis es, ut, si quis
135 116 | ascendisset, statim mulier, abjecto urceolo, sitibunda, veluti
136 71 | obnoxius esset peccatis. Abnuente pastore, rogavit, num cum
137 10 | perscrutati sunt, ut te abriperent ad carcerem: cum dicerem
138 37 | contra me conspirarunt, domi absconditos tenuisti.» Sensit tandem
139 36 | accepta pecunia, sacerdotem absolvit. ~
140 6 | mulierem subegit, licet propter abstinentiam non tangeret carnem suam,
141 59 | dicens, nisi verbis ejusmodi abstineret. Instantius perseverabat,
142 34 | perimunt: quod in litus abstractum, haud parvum terrorem aspicientibus
143 69 | quodlibet.» Ita rusticus pretium abstulit et concubitum uxoris. ~
144 6 | opus tuum erit: ego procul absum a culpa. Tu ipsa,» inquit, «
145 pref| difficulter existimantur, non absurde scribi posse viderentur,
146 6 | dicereturque omnia hypocritis abundare, qui cum dignitatum atque
147 70 | avaritiae, saepe mensam familiae accedebat, dum comederet, degustans
148 98 | quidnam id sibi vellet, accedere potuisse, cum multi circumstarent,
149 96 | corvi ad ejectum cadaver accederent: exprobrans ei quod a Concilio
150 19 | hoc prandium una nobiscum accedis?» At ille: «Tempus prandii
151 6 | 6 - De Vidua Accensa Libidine Cum Paupere~ ~Hypocritarum
152 53 | clausis fenestris, igne accenso (erat autem mensis Augusti),
153 108 | Persica Ab Uno Litigante Acceperat~ ~Humanissimus ac facetissimus
154 69 | asserens; non enim se pretium accepisse, sed repulisse injuriam
155 36 | et sepulturam comprobans, accepta pecunia, sacerdotem absolvit. ~
156 17 | cras optime erit.» Deinde acceptam vestem projiciebat ad perticam,
157 113 | indoctus, sed facetiarum gratia acceptissimus Cani, et ob eam rem ab eo (
158 54 | utilem sententiam, si id ante acceptum vulnus consilium dedisset.
159 4 | verissima, centuplum esset accepturus. Persuasus tandem ad fidem
160 23 | vitia vaca, si vis Pontifici acceptus esse.» ~
161 79 | atque praenuntia,» -- «Huc accessi,» ait, «ad communicandum
162 49 | quandoque obsequentem. Cum accessissem domum aliquando noctu, foris
163 98 | quid vero illis postea acciderit, nescire se dixit. ~
164 69 | res impedit cenam nostram! Accipe,» inquit, «quodlibet.» Ita
165 91 | aereo quidem nummo vellet accipere.» Hoc dicto, et circumstantibus
166 2 | in qua re illo uteris?» «Accipiter,» respondit, «et aucupio
167 2 | advenientem Equestrem juvenem cum accipitre et duobus canibus, ex his
168 2 | stultitia, eorum qui canes aut accipitres ad aucupium alunt. Tum Paulus
169 2 | Quaenam est equi, canumque et accipitris impensa?» «Quinquaginta
170 13 | conditas, esset aspernatus, accitum cocum veluti ignarum artis
171 50 | magna ad haec signa populi acclamatio, patulo ore turrim aspicientis.
172 87 | aegritudinem has pillulas accommodabat, earumque cura aliqui casu
173 87 | etiam ad recipiendos asinos accommodatas. ~
174 2 | Canes,» ait, «et aucupio accommodati ad investigandas aves.» «
175 99 | significabat, et tandem accurrente hominum multitudine ductam
176 34 | auxilium ceterarum imploravit. Accurrentibus quinque numero, monstrum (
177 30 | iniquitatem Fortunae maxime accusabant, querebanturque eam rebus
178 114 | quo damni infecti illum accusabat, amissi lucri restitutionem
179 43 | Quae Virum De Parvo Priapo Accusavit~ ~Adolescens nobilis et
180 54 | dicerentur, et, ut quisque acerrime sentiret, ita se maxime
181 37 | Domini, sed mei quoque hostes acerrimi ac rebelles.» Quibus relatis
182 5 | uti possim.» His verbis acquiescens stultus ille, quod Ecclesiae
183 1 | provenisset, Dei quoque in eo acquirendo sibi astitisse gratiam mulier
184 pref| nimis rigidi censores, aut acres existimatores rerum existunt.
185 53 | ad se Florentinos de pace acturos, qua die ad se venturi erant,
186 112 | omnibus (cum nescio quid se acturum secreto dixisset), uxorem
187 66 | conspectoque simul quem summe adamabat juvene, domum regreditur,
188 101 | accidit ut nomini illi adderetur praefatum, ut dicam Paulum.
189 90 | Vincentiam proficisceretur, addidisse se in suam societatem Venetum
190 67 | collaudasset, nequaquam postea addidisset: Deus eos benedicat, prout
191 67 | quispiam laudasset, nequaquam addidit ejusmodi benedictionem,
192 23 | tempus ad dediscendum et addiscendum vitia vaca, si vis Pontifici
193 2 | palum ligabat eos qui insani adducebantur: aliquos usque ad genua,
194 59 | illa, loquendi facultate adempta, etiam dum suffocaretur,
195 108 | difficiliori in causa qua sibi adesse ad eum defendendum rogarat,
196 99 | Gothardo; cujus solemnis cum adesset dies, parochiani omnes ingens
197 pref| nulla amplitudo sermonis adhiberi queat, satis erit ingenio
198 4 | lapidibus. Quare ditior factus, adhibitis Medicis convaluit, atque
199 109 | versutus, cum infirmos, adhibito discipulo, visitaret, tangens (
200 71 | dabat, semel Confessorem adiit, sua peccata dicturus. Cum
201 96 | conspectis, duos corvos se adire dixisset, minime mirum videri
202 79 | arborem excelsiorem quo sibi aditus non erat, ascenderant, ad
203 37 | eripiendos nummos animum adjiciens, quaesivit occasionem criminis,
204 75 | ac deinde cum Ducem haec admirantem ad molendinum quod ipse
205 79 | prospecturoque longius et admiranti similis, in pedes se erexit. «
206 108 | illis, unquam protulit. Admirantibus singulis, cum cliens quidnam
207 1 | profusam erga se Dei gratiam admiraretur, supervenit scitulus puer
208 5 | telo uxorem casu cognovit. Admiratusque postmodum et rogans mulierem,
209 71 | iterasset, tanquam qui nefarium admisisset scelus, tandem hortatu sacerdotis
210 114 | pluribus diebus homines admittere nequivisset, ex quo damni
211 60 | aquae cursum illam quaeri admoneret: «Nequaquam hoc modo reperietur,»
212 90 | ipse solus quiesceret, admonuit, si secum proficisci vellet,
213 77 | manibus vase, atque ad nares admoto: «Ohe!,» inquit, «vas istud
214 115 | secretius loqueretur, propius admoveret, anhelitus autem juvenilis
215 31 | circumdatis ad ubera os admovit, tamdiu sugens quoad lac
216 111 | urinam (cujus servandae cura adolescenti filiae innuptae demandata
217 67 | Perfacetum Dictum Cujusdam Adolescentis~ ~Querebatur rusticana mulier
218 46 | Priapum erectum in manu adolescentulae posuit, suadens ut sui misereretur.
219 100 | Senem ait fuisse, qui cum adolescentulo filio, praecedente absque
220 81 | quicquam hostile timentem adorti, rupto foedere, Brixiam
221 93 | relinquis, cum peccandi nulla adsit facultas.» ~
222 3 | disceptantesque ausculto. Adsunt enim mane mihi e vestigio
223 64 | Fenestras Conspexit~ ~Mulier adultera expanderat mane ad fenestras
224 64 | Dictum Matronae Quae Vestes Adulterae Ad Fenestras Conspexit~ ~
225 44 | multis verbis ac detestans adulterium, dixitque inter cetera,
226 31 | serpens cauda tetigerat, velut adusta nigraque diutius permanserunt.
227 79 | fuga expedit, antequam illi adveniant,» et simul coepit abire.
228 2 | audebat timore lacunae, advenientem Equestrem juvenem cum accipitre
229 10 | lictores Praetoris iterum advenisse, magna excitata turba, muliere
230 13 | non satis prosper nuntius advenisset, admodum turbavit Ducis
231 79 | magno cursu, ore patulo adventantes canes.» Tum tremebunda Vulpes: «
232 118 | de insperato Confessoris adventu, pauloque commotior, ut
233 42 | Consolabatur uxorem vir, quae adversa valetudine diem suum obibat,
234 30 | querebanturque eam rebus suis admodum adversam. Tum Nicolaus, vir doctissimus,
235 82 | vir,» uxor ait, «quid tibi adversi evenit? Solare, atque ad
236 60 | nunquam nisi contrario et adverso flumine etiam post mortem
237 105 | hominem in remotius conclave advocasset, existimans aliquid esse
238 11 | posterum diem paravit, qui, advocata plebecula: «Hodie,» inquit, «
239 43 | languido, intuens terram. Advocatam in cubiculo clanculum rogat
240 108 | Vincentius,» inquit, «meus, qui Advocatus erat homini praediviti,
241 111 | Haec autem oblita suam pro aegrae urina Medico ostendit. Statim
242 109 | cum saepissime faterentur aegri, vir divinus videbatur,
243 87 | professus. Ad omnem autem aegritudinem has pillulas accommodabat,
244 67 | inquit, «cur mihi mentula aegrius se habuit his diebus admodum
245 109 | suscepta, saepius eodem malo aegros culpabat, asserens edendi
246 42 | 42 - Vir Qui Mulieri Dum Aegrota Esset Veniam Postulavit~ ~
247 111 | Mulierem Coitu Indigere~ ~Aegrotabat apud nos mulier, quam novi,
248 112 | 112 - De Viro Qui Uxorem Aegrotam Cognovit, Et Postea Convaluit~ ~
249 112 | virum ierat, gravi morbo aegrotare coepit, adeo ut omnes morituram
250 109 | Cum pervenio in cubiculum aegroti,» ait, «circumspicio in
251 109 | mortuum esse; asinum quippe aegrum comedisse asserebat, existimans
252 11 | Solemnitatem Palmarum~ ~Aellum oppidum est in nostris Apennini
253 pref| Ne Aemuli Carpant Facetiarum Opus,
254 3 | altercentur, ego, tanquam aequus judex, nullam in partem
255 91 | circumferret, nemo te nec pro aereo quidem nummo vellet accipere.»
256 87 | postmodum, veluti alterum Aesculapium, magnus fiebat rusticorum
257 75 | utilitatis afferrent. Magnum quid aestimari Dux respondit, sed nihil
258 109 | ejusmodi reliquias vidisset, aestuans animo, tandem sub lectulo
259 49 | minatus est se uxorem suam affecturum, existimabat. Sciscitantibus
260 78 | utrinque variaeque rationes afferebantur, cum una majorem se laborem
261 16 | committebat secretario, qui afferebat epistolam postmodum scriptam.
262 110 | tuente, ac debiti rationem afferente, debitorem acrius iterum
263 75 | Dux respondit, sed nihil afferre lucri. Tum Redolphus «Ostendam
264 75 | existimarentur et quid utilitatis afferrent. Magnum quid aestimari Dux
265 79 | Gallus: «Bonum,» inquit, «affers nuntium et mihi gratum,»
266 104 | formulis, neque earum causas afferunt, sed tantum dicunt sic scriptum
267 pref| aliqua jucunditate possit afficere? Honestum est enim ac ferme
268 48 | inquit, «ne quis me culpae affinem putet.» Hoc dicto recedens,
269 35 | Aderant autem secum fratres et affines ex ea domo permulti, qui
270 107 | similem fabellam dixit: «Affinis,» inquit, «meus» (nomine
271 33 | circumferebant, multique id vidisse affirmabant. ~
272 19 | propositam occumbentibus affirmabat, quo morti se alacrius offerrent.
273 31 | armento bos erat), se vidisse affirmarunt, bovem quoque vitulum postea
274 109 | rediisset, graviori morbo aeger afflictabatur. Hic homo stultus ac rudis
275 43 | omnes vultu maerenti atque afflicto conspiceret, miratus rei
276 14 | videret eum anxium atque afflictum curis: «Non mirum esse,»
277 108 | multoties illi in causis affuisset, neque quicquam tulisset
278 93 | quod mendicaret: «Quid vis agam?» inquit, «nemo me amplius
279 79 | Descendite igitur, et hunc festum agamus diem.» Agnita Vulpis fallacia
280 2 | te comitantur, qui sunt, age, et quid prosunt tibi?» «
281 99 | cum processione et pompa agebant. Adolescentula vero alterius
282 102 | ex longinquo convenerant) agendae essent, hic cui negotium
283 117 | aliquis me docuit, quomodo id agendum esset: nam si id scirem,
284 98 | aliud quicquam die noctuque agentes, absque cibo et somno; neque
285 118 | caperet: «Quid,» inquit, «ageres, si tu quoque cum ejusmodi
286 39 | pacto nunquam praecipitem te ages.» ~
287 44 | consideratus ad populum, aggravans multis verbis ac detestans
288 5 | vir timens ne partes suas aggrederetur: «Serva,» inquit, «amice,
289 5 | concupitique cibi avidus, prior aggreditur aciem sibi commissam: qua
290 11 | confitemini, et paenitentiam agite omnes.»
291 78 | mulieribus de dividendo agitur. Quaeritur a doctoribus
292 79 | hunc festum agamus diem.» Agnita Vulpis fallacia Gallus: «
293 1 | inquit, «gratias Deo habeo agoque, qui tot cogitationes suscepit
294 10 | habebat cum femina nupta agricolae haud multum prudenti, et
295 100 | Praetereuntibus viam quidam in agris operas facientes senem culparunt,
296 6 | simulando ac dissimulando agunt, ut non sponte, sed inviti
297 43 | virili sexu. Tum juvenis alacer: «Nequaquam,» inquit, «erit
298 79 | ad communicandum tecum alacritatem. Animalium omnium concilium
299 19 | affirmabat, quo morti se alacrius offerrent. His exhortationibus
300 34 | ascellam atque ad imum ventrem alae piscium protendebantur,
301 50 | turris cacumine ostenderetur, alasque quateret volaturo similis,
302 119 | Defatigato~ ~Robertus ex Albiciorum familia, vir doctus et perhumanus,
303 100 | fabulam retulit, quam nuper in Alemannia scriptam pictamque vidisset. ~
304 | aliam
305 | aliarum
306 | alibi
307 100 | verbis, quod ejus tanquam alieni nullam curam haberet, minime
308 | aliquibus
309 | aliquis
310 | aliquos
311 | alius
312 34 | Aliud insuper constat, allatam esse Ferrariam imaginem
313 2 | quoad viderentur sani. Allatus est inter ceteros quidam,
314 56 | oppidum, aratrum super asellum alligat, deinde asellum, praemissis
315 57 | Poetae Florentini~ ~Dantes Alligerius, poeta noster Florentinus,
316 99 | hominum multitudine ductam ad altare Sancti quem contempserat,
317 3 | diutius disputent atque altercentur, ego, tanquam aequus judex,
318 52 | secutus, nunc uni, nunc alteri haerebat. Interrogatus a
319 109 | vel tactu, an alia quadam altiori disciplina perciperet? Tum
320 79 | gratum,» et simul collum altius protendens, prospecturoque
321 2 | aut accipitres ad aucupium alunt. Tum Paulus Florentinus: «
322 14 | Francisci immensam opum atque ambitionis cupiditatem. ~
323 10 | Sedato tandem tumultu, ambo in lectum profecti ea nocte
324 100 | neque vacuo asello, neque ambobus, neque altero superimpositis
325 100 | risum effusis, ac stultitiam amborum, maxime vero patris, increpantibus,
326 56 | ascendit, inquiens: «Nunc recte ambulare potes, non enim tu, sed
327 60 | flumine etiam post mortem ambulasset.» ~
328 66 | illis jurandi) «si hoc modo ambulaveris, nunquam istos calceos consumes.» ~
329 106 | divertit. Hic homo celerius ambulavit, veritus ne mulieris occasionem
330 30 | regnum, in diem omnes fere amentes et insanos, tum Angelotum
331 2 | porro studium summam esse amentiam, nisi aliquando et ab opulentis,
332 29 | prope diem cum Angelotus amentior me sit, Cardinalem me quoque
333 5 | aggrederetur: «Serva,» inquit, «amice, inter nos conventa, et
334 68 | Ipsum Esse~ ~Pater cujusdam amici nostri cognoscebat mulierem
335 87 | stultos, unus qui asinum suum amiserat, rogavit hominem, numquid
336 112 | et mulier adolescentula amissa loquela, clausis oculis,
337 114 | infecti illum accusabat, amissi lucri restitutionem petens. ~
338 100 | flumen dejecit, atque ita amisso asino domum rediit. Ita
339 55 | obviis an asinum quempiam amissum reperissent. Cum omnes negarent,
340 92 | conscientia peccati, sed timore amittendi parta se faenus relicturum
341 106 | mulieris occasionem oblatam amitteret. Progressus paululum in
342 98 | contempto die, ne faenum amitteretur, rediisse ad metendum, quod
343 9 | veniendum, officium hoc amittetis.» Hoc intellecto, stultus
344 10 | facultas egrediendi non esset, amotis scalis, hominem ex ergastulo
345 103 | nos malo odore conturbat, amove.» Cum ille stupidus, quamobrem
346 30 | quoque novimus inter eos ad amplas dignitates atque officia
347 6 | libidinis impatiens, virum amplectitur, osculaturque, asserens
348 66 | ejus cruribus ac pedibus amplexa, concupito operi intendebat.
349 17 | nimis arctum, mandabatque ampliari, ne sibi esset molestum: «
350 17 | dicerent ceteri: «Cur non amplias vestem hanc quae nimium
351 34 | magnitudo paulo longior ampliorque forma hominis. Hanc ligneam
352 17 | ierit cacatum, vestis erit amplissima.» Mane portabat farsitium,
353 pref| cum nullus ornatus, nulla amplitudo sermonis adhiberi queat,
354 54 | censuit manum illi esse amputandum, ne amplius arcu uteretur.
355 30 | 30 - Confabulatio Nicolai Anagnini~ ~In hanc ferme sententiam
356 85 | formosam. Hic coepit in ancillam, quam domi habebat, oculos
357 82 | Antonii Lusci~ ~Ciriacus Anconitanus, homo verbosus et nimium
358 75 | 75 - De Duce Andegavensi Qui Pretiosam Supellectilem
359 75 | Redolphus ex Camerino Ducis Andegavensis, cum ad Regnum Neapolitanum
360 35 | unus, item alter: «Hic est Andreas Tomacellus»; deinde: «Hic
361 19 | cecidissent, cum Deo et Angelis pransuros; peccatorum enim
362 107 | 107 - Alia Fabula Per Angelottum Dicta~ ~Aderat Angelottus,
363 107 | Angelottum Dicta~ ~Aderat Angelottus, Episcopus Anagninus, cum
364 22 | Portat~ ~Episcopus Aretinus, Angelus nomine, quem novimus, aliquando
365 82 | inque ea re vehementius angi videbatur. Tum Antonius
366 115 | loqueretur, propius admoveret, anhelitus autem juvenilis virum concalefecisset,
367 109 | errores morbo laborantium animadverteret. Hoc admiratus persaepe
368 70 | vino uterentur. Hoc cum animadvertissent nonnulli, tandem communicato
369 7 | detecto capite reveretur, non animadvertit Episcopus. At ille superbia
370 92 | desisteret a faenore, et animae suae saluti consulens, et
371 79 | communicandum tecum alacritatem. Animalium omnium concilium celebratum
372 116 | tunc repente vir exhalasset animam, exclamare coepit, et mortem
373 79 | quo pacem perpetuam omnium animantium inter se firmarunt, ita
374 2 | in unum conferas totius anni capturam?» Parum quid nescio
375 11 | cum ignota essent tempora, annique varietates, nequaquam indixit
376 82 | qui septingentis jam ferme annis in proelio occubuit, coepit
377 75 | decem florenorum, qui mihi annuatim ducentos reddunt,» ac deinde
378 18 | spoliaretur, gestasset. Cum ille annueret: «Abi,» inquit: «hic quem
379 55 | eoque quo vehebatur minime annumerato, visum est ei unum deesse.
380 69 | superiores partes egisset, petito ansere, rusticus se negat daturum;
381 67 | Querebatur rusticana mulier anserulos suos non se bene habere,
382 5 | mulier media esset, vir anteriori parte, posteriori alter
383 33 | unico corpore, posterioribus anterioribusque cruribus duplicatis, ita
384 113 | Archiepiscopum Mediolanensem antiquiorem illum qui civitati imperabat
385 62 | uxorem juvenculam simplicem, Antoniam nomine, quae desponsata
386 82 | 82 - Comparatio Antonii Lusci~ ~Ciriacus Anconitanus,
387 17 | Commiserat olim Martinus Pontifex Antonio Lusco litteras quasdam conficiendas,
388 4 | egestionem ad tergendum anum herbis, invenit involutum
389 4 | pollicitationis diffisus centupli, ex anxietate quadam aerem quaerens, egressus
390 14 | mensam Ducis, cum videret eum anxium atque afflictum curis: «
391 11 | Aellum oppidum est in nostris Apennini montibus admodum rusticanum.
392 68 | audita illius voce: «Joanna, aperi, Joanna, introduc illum,»
393 106 | enim a custodibus, ut ea aperiretur rogarat), mulierem conspexit
394 68 | simulans viri vocem, ac sibi aperiri ostium petiit. Vir autem
395 37 | erat secum duxit, eaque aperta: «Capite hos,» inquit, «
396 116 | quomodo nunc faciam?» Ille, apertis oculis: «Male,» inquit, «
397 6 | Pisis, unus ex eis qui vulgo Apostoli vocantur, quorum est consuetudo
398 97 | designans apud se jus esse Apostolicae Sedis: «In Arca Noe,» inquit, «
399 20 | qui totam Cancellariam Apostolicam regebat, convocatis aliquando
400 98 | In festo Petri et Pauli Apostolorum, quod est in mense Junii,
401 59 | eo plus illa pediculosum appellabat. Vir tandem verberando lassus,
402 107 | inquit, «meus» (nomine eum appellans), «cum noctu urbe deserta
403 17 | sutor in farsitio, quod appellant, Joannis Galeatii Vicecomitis
404 35 | ex familia Tomacellorum. Appellantur autem vulgari sermone tomacelli
405 112 | et submissa voce virum appellare. Qui cum laetus rogasset,
406 101 | hostis patriae, praefatus appellaretur. ~
407 pref| Confabulationum lectione (sic enim eas appellari volo) qui nimis rigidi censores,
408 104 | id instrumentum (ita enim appellatur) confici inter se non posse.
409 94 | peteret, fatuus ac demens appellatus est. Hoc audito: «Quando,»
410 29 | urbanus domum rediit, hilaris, applaudens, totusque in risum ac laetitiam
411 34 | causa, mulierem manibus apprehendens ad se trahere conatus est:
412 22 | qui tibi sunt deferendi.» Apprehendit Sacerdos muliebre consilium,
413 113 | es inscius litterarum, et apprime indoctus.» Atqui, statim
414 55 | asinis qui praeibant, domo appropinquans, eoque quo vehebatur minime
415 9 | consumpturus, et cum nox jam appropinquaret, tunc unus ex astantibus
416 100 | nullam curam haberet, minime apti ad tantum onus, cum satis
417 70 | degustans vinum, an satis aquatum esset: simulabat autem se
418 64 | conspectis tot vestibus: «Sicut aranea telas, ita haec,» inquit, «
419 56 | incultus, cum usque ad meridiem arasset, fessis bobus, et ipse labore
420 106 | illusionem fuisse omnes arbitrabantur. ~
421 113 | fiebat, et alibi fieri debere arbitrabatur. ~
422 94 | Non recte,» inquit alter, «arbitraris: tunc enim fatuus fui, cum
423 118 | solus in horto, semotis arbitris, cum muliere quam amabat
424 pref| Tenuitatem~ ~Multos futuros esse arbitror qui has nostras confabulationes,
425 39 | qua servata, nunquam ex arbore caderet: «Vellem hoc antea,»
426 109 | ejus in se observantia hoc arcanum reseraturum pollicitus: «
427 113 | Oratores, viri excellentes, ad Archiepiscopum Mediolanensem antiquiorem
428 113 | Nobilis postulavit. Tum ridens Archiepiscopus hominis stultitiam: «Vide
429 113 | quid ab se vellet petere. Archipresbyteratum quemdam magnae dignitatis
430 113 | Litterato Qui Dignitatem Quamdam Archipresbyteratus Ab Archiepiscopo Mediolanensi
431 17 | illum sibi farsitium nimis arctum, mandabatque ampliari, ne
432 54 | esse amputandum, ne amplius arcu uteretur. Redolphus liberum
433 37 | itaque lictores domum ad arculam in qua pecunia erat secum
434 6 | atque bonorum ambitione ardeant, tamen simulando ac dissimulando
435 12 | oppido missi sunt quidam Aretium ad emendum ligneum Crucifixum,
436 112 | matrimonii usus. Exemplo igitur arguitur morbis mulierum eam rem
437 34 | gratia mulierem comprehensam argumento fuere pueri nonnulli, qui
438 31 | permanserunt. Hoc pastores (nam in armento bos erat), se vidisse affirmarunt,
439 19 | Exhortatio Cardinalis Ad Armigeros Pontificis~ ~Cardinalis
440 24 | opere curaretur. Cum per Arnum fluvium transituri mulierem
441 7 | Episcopus. At ille superbia aut arrogantia factum existimans: «Hic,»
442 13 | mei sapidi sunt, et summa arte compositi: sed te nimium
443 87 | confidens ac temerarius, nulli arti deditus. Is cum legisset
444 64 | culo effecit, pudendorum artificium omnibus ostentans.» ~
445 13 | accitum cocum veluti ignarum artis aspere increpavit. Tum ille,
446 87 | laxandi ventris gratia, in arundinetum forte divertit; ibi reperto
447 34 | habentibus, a manibus usque ad ascellam atque ad imum ventrem alae
448 10 | illa ad dolum prompta: «Ascende,» inquit, «ad hoc columbarium:
449 38 | vererenturque longitudinem sermonis, ascendenti suggestum Religioso unus
450 79 | quo sibi aditus non erat, ascenderant, ad Gallum blande accessit,
451 90 | proficisci vellet, equum ascenderet, causamque morae percontabatur.
452 39 | in ascensu: sed ea, qua ascendis, tarditate descendas. Hoc
453 66 | ne longior mora esset, ascensis scalis se ad terram prostravit,
454 39 | celerior in descensu quam in ascensu: sed ea, qua ascendis, tarditate
455 109 | animo, tandem sub lectulo aselli clitellam conspexit. Tum
456 55 | frumento ad Figignum Castrum asellis vehendo exercebatur, quos
457 15 | asinos. Itaque ego quoque asinus a te fieri cupio.» ~
458 50 | omnes animi suspensi ad aspectum turris, volatum hominis
459 13 | cocum veluti ignarum artis aspere increpavit. Tum ille, ut
460 105 | audisset interim Reginam haud aspernari viros, praesertim forma
461 13 | non rite conditas, esset aspernatus, accitum cocum veluti ignarum
462 119 | humeris ferentem a longe cum aspexisset, cogitans, quod erat id
463 34 | abstractum, haud parvum terrorem aspicientibus praebuit. Erat corporis
464 50 | acclamatio, patulo ore turrim aspicientis. Tum histrio, post solis
465 79 | pedes se erexit. «Tu quidnam aspicis?» Vulpes cum dixisset, -- «
466 87 | recipiendum asinum haberet. Assensit ille, et ei sex pillulas
467 pref| profectam, quibus ego quoque assentior. Modo ipsi eadem ornatius
468 85 | patronam rem detulit. Suasit ut assentiretur, ac certo in loco subobscuro
469 5 | cum unus sufficiat tibi.» Assentit vir uxori, et in gratiam
470 78 | verborum contumeliam illatam asserente. Viris suae cujusque uxoris
471 3 | priorem increpans, quiescendum asserit, et propter frigoris vim
472 98 | illos metentes librarius asseruit; quid vero illis postea
473 24 | esse opus incantationibus asserunt, sed coitu, ad sanitatem
474 98 | nequaquam credidissem, nisi asseverantis jusjurandum accessisset.
475 71 | grave facinus Confessor asseveraret, ille ut rem levem latrocinia
476 1 | illa sibi subministrasse asseveravit: gratias iterum vir Deo
477 85 | loco subobscuro horam Rosso assignaret, in quem pro ancilla se
478 43 | aut jocunda, ut ceterae assolent, sed maesta, ac vultu languido,
479 89 | nequiret. Tum suspirans cum assurrexisset, atque illa quid pro ea
480 25 | mulier quaedam supra Padum astans, feminas conspicata: «O
481 25 | De Muliere Supra Padum Astante~ ~Ferebantur navicula Ferrariam,
482 54 | sagittam incautius emisisset, astantem procul Redolphum leviter
483 48 | circumforaneis, qui in triviis astantes aliquid sibi a transeuntibus
484 1 | quoque in eo acquirendo sibi astitisse gratiam mulier affirmavit.
485 39 | inquit aeger, «consuluisses, attamen in futurum poteris prodesse.»
486 85 | postquam te pro ancilla ignarus attigi, statim ille malam carnem
487 78 | cognovisset, alteram semel tamen attigit; tum, ne se spretam putaret,
488 51 | cum unam ac alteram causam attulisset, tandem dimissus rediit
489 27 | Praelatorum conventu hoc attulit testimonium. Fuisse ait
490 1 | instauratam in meliusque auctam vidisset, admiratus, uxorem
491 19 | Hispaniensis, bello, quod eo auctore gestum est in Piceno adversus
492 118 | cui propter sapientiam et auctoritatem semper ad Principem patebant
493 74 | cognatus ejus, senex magnae auctoritatis atque admodum prudens: et
494 2 | canes aut accipitres ad aucupium alunt. Tum Paulus Florentinus: «
495 80 | dicendo liberior, cum quid audacius loquens in palatio Pontificis,
496 2 | ostium, neque enim egredi audebat timore lacunae, advenientem
497 62 | vero facta liberior atque audentior, cum noctu viro suo blandiretur: «
498 104 | homines missos fecit, cum non auderent nomina immutare. Abierunt
499 43 | erat qui causam doloris auderet fateri: unus tandem liberior
500 41 | verbis annonae caritatem. Hoc audiens scitulus qui aderat puer: «
501 83 | sermonis ad illiciendam audientium plebem, praedixit se postridie «
502 87 | rusticorum concursus, qui audierant Medici medelas etiam ad
503 62 | consolatusque illam, verum esse quod audierat, ait, sed duas se mentulas
504 79 | inquit Vulpes, «an canes isti audierunt decretum pacis.» Hoc pacto,
|