|
Plures colloquebantur de supervacua
cura, ne dicam stultitia, eorum qui canes aut accipitres ad aucupium alunt. Tum
Paulus Florentinus: «Recte hos,» inquit, «risit stultus Mediolanensis.» Cum
narrari fabulam posceremus: «Fuit,» inquit, «olim civis Mediolani dementium et
insanorum Medicus, qui ad se delatos intra certum tempus sanandos suscipiebat.
Erat autem curatio hujusmodi: habebat domi aream, et in ea lacunam aquae
foetidae atque obscenae, in quam nudos ad palum ligabat eos qui insani
adducebantur: aliquos usque ad genua, quosdam inguine tenus, nonnullos
profundius pro insaniae modo, ac eos tamdiu aqua atque inedia macerabat, quoad
viderentur sani. Allatus est inter ceteros quidam, quem usque ad femur in aquam
posuit, qui post quindecim dies coepit resipiscere, ac curatorem rogare ut ex
aqua reduceretur. Ille hominem exemit a cruciatu, ea tamen condicione, ne aream egrederetur. Cui cum diebus
aliquot paruisset, ut universam domum perambularet, item ut exteriorem januam
non egrederetur permisit; reliquis sociis, qui plures erant, in aqua
relictis. Paruit diligenter Medici mandatis.
«Stans vero aliquando super ostium, neque enim egredi audebat timore
lacunae, advenientem Equestrem juvenem cum accipitre et duobus canibus, ex his
qui sagaces dicuntur, ad se vocavit, rei motus novitate,
neque enim, quae ante in insania viderat, tenebat memoria. Cum accessisset juvenis: «Heus tu,» inquit ille,
«ausculta, oro, me paucis, ac, si libet, responde: hoc quo veheris, quid est,
et quamobrem illud tenes?» «Equus est,» inquit, «et aucupii gratia.» Tum
deinceps: «Vero hoc quod manu gestas, quid vocatur et in qua re illo uteris?»
«Accipiter,» respondit, «et aucupio aptus querquedularum et perdicum.» Tum
alter: «Hi qui te comitantur, qui sunt, age, et quid prosunt tibi?» «Canes,»
ait, «et aucupio accommodati ad investigandas aves.» «Hae autem aves, quarum
capiendarum causa tot res paras, cujus pretii sunt, si in unum conferas totius
anni capturam?» Parum quid nescio cum respondisset, et quod sex aureos non
excederet, subdit homo: «Quaenam est equi, canumque et accipitris impensa?»
«Quinquaginta aureorum,» affirmavit. Tum admiratus stultitiam Equestris
juvenis: «Ho ho,» inquit, «abi hinc ocius, oro, atque adeo avola, antequam
Medicus domum redeat. Nam si hic te compererit, veluti insanissimum omnium qui
vivant, in lacunam suam conjiciet curandum cum ceteris mente captis, atque
ultra omnes usque ad mentum in aquam summam collocabit.» Ostendit aucupii porro
studium summam esse amentiam, nisi aliquando et ab opulentis, et exercitii
gratia fiat.
|