ERIDANUS

Ad cenam me, Stella, vocas et gaudia lecti:
mensa mihi posita est compositusque torus,
ipsa ministrabis simul et simul ipsa recumbes
et dabis in medio basia multa mero,

cena placet. venio. ponam sed foedera lecti:
me tua cena iuvat, tu mea pacta proba.
prima cuba, nec nuda tamen: tenuissima sed te
tela tegat, Cyprio tela liquore madens.
ipse sequar. tu me amplexu placidissima blando

excipe et in tepido (qua potes) abde sinu;
oscula mox iunges cupidas imitata columbas,
oscula non uno continuata modo.
muta venus mihi nulla placet: suspiria misce
aptaque lascivis garrula verba iocis;

nec manus officio desit, manus aemula linguae est:
haec tactu venerem suscitat, illa sono.
gaudia Amor probat haec; verum, si rixa sequatur,
quam dens, quamve aliquid moverit ausa manus,
auctor ero rixae. tu mox offensa quereris,

unguibus et scindes pectora nostra tuis;
scindam ego tunc tunicam, subducta et veste papillas
nuda eris et nullo tegmine bella geres.
ipsa manum collo inicies, super ipsa recumbes,
verbera et ipsa dabis, verbera et ipsa feres;

dente petes, ego dente petam; demorsa dolebis,
ipse querar, lacrimae prona per ora cadent.
tum supplex veniam grata cum pace rogabo;
ipsa dabis, simul et basia multa dabis;
basia multa dabo, iungam quoque munera pacis,

munera complexo ter repetita sinu.
hoc est pacis opus, sunt haec sua foedera lecti:
subscribas; per me nulla futura mora est.