|
IRENAEUS
Salutem tibi plurimam, Patrici; quomodo vales?
PATRICIUS
Eh! sat belle: tussim illam molestam et importunam quae me angebat male,
excussi tandem, et expui. Tussit et exscreat. Hem, hem, ausculta. Jam
clara est vox et liquida. Hem, hem, audis?
IRENAEUS
Audio et gratulor. Te profecturum hodie Rothomagum dixit aliquis. Ita ne vero?
PATRICIUS
Sic est. At nonne tu isthic cum
aliquo loquebare modo?
IRENAEUS
Sermonem habebam cum uno ex liberis tuis, qui mihi placet admodum; est ille
natura, ingenio, moribus suavis.
PATRICIUS
Ha, ha, ha, he! apud me laudandus scilicet! quasi vero eximias Philotae dotes
probe cognitas non habeam.
IRENAEUS
De Philota non loquor, neque...
PATRICIUS
De quo loqueris ergo?
IRENAEUS
De Eugenio.
PATRICIUS
De Eugenio loqueris! he...
IRENAEUS
Maxime, teque parentum judico fortunatissimum, hujus adolescentuli virtutes si
bene noveris.
PATRICIUS
Novi satis.
IRENAEUS
Ergo te beatum nosti.
PATRICIUS
Abi, non fungeris liberalis officium viri, qui me praesentem irrideas, et mihi
exprobes meae opprobrium domus.
IRENAEUS
Ego te irrideo! neutiquam. Tibi gaudeo qui talem habeas filium.
PATRICIUS
Filium. Cave dixeris. Non est jam meus, illum abdico, et sentiet brevi...
IRENAEUS
Non satis (pace tua dixerim) attendis quid dicas, et ista si te crederem loqui
ex animo, haud facile dixtis ignoscerem.
PATRICIUS
Neque ego homini ignosco, qui me sciens volensque ad iracundiam provocet.
IRENAEUS
Quis te ad iracundiam provocat? an non licet filium laudare coram patre?
PATRICIUS
Non hercle, non licet, neque pati debet pater laudari filium qui vituperandus
sit; excusari, qui sit accusandus, qui... eh...
IRENAEUS
Quid ergo mali tantum admisit Eugenius? aut quo nomine accusandus venit? quid
fecit?
PATRICIUS
Fecit, fecit... nescio.
IRENAEUS
An te non reveretur ut decet? an paterna detrectat imperia?
PATRICIUS
Si detrectaret, ah... non ferret impune.
IRENAEUS
An familiaritatibus se applicuit malis? an convivatur? an ludit?
PATRICIUS
Utrum ad improbos se adjunxerit haud scio.
IRENAEUS
Atqui tamen id scire oportuit.
PATRICIUS
Convivari quidem et ludere non puto; deest enim pecunia.
IRENAEUS
Nihilne das pecuniae?
PATRICIUS
Oh! nihil plane.
IRENAEUS
Nihil! istud non probo, scio pecuniam esse plurimi irritamentum mali: neque
profundendam temere in adolescentum manus. At neque deneganda omnino est; sed
modice suppeditanda, ut aequales inter liberaliter vivant, atque utendo discant
uti. Itaque auctor tibi ego sim...
PATRICIUS
Apage te cum tuis consiliis. Sunt
illa quidem optima, sed alteri serva, vel tibi.
|