|
PATRICIUS
Quis pulsat fores? Tune iterum fili?
EUGENIUS
Non, pater suavissime, non filius, sed Eugenius. Jamne licet ingredi?
PATRICIUS
in cathedra sedens.
Licet, ingredere.
EUGENIUS
ad patrem accedens trepide, ut complectatur.
Ah! pater, quam mihi suave est ad te proprius accedere, et...
PATRICIUS
filium a se removens.
Remove te, juvenum audacissime; ubi reverentia patri debita?
EUGENIUS
Reverentiam vicit amor, non expulit.
PATRICIUS
Scisne qua de causa vocari te jusserim?
EUGENIUS
Nequaquam, pater carissime; sed aiunt te profecturum hodie, nescio quo. An
licebit Eugenio te comitari tantulum?
PATRICIUS
Te comite nihil opus est.
EUGENIUS
Iter tibi fortunet Deus! an te brevi habebimus reducem, pater optatissime?
PATRICIUS
Reducem videbis citius, quam velis.
EUGENIUS
Quid ais, pater desideratissime? An potest mihi redire ocius, quem semper
adesse praesentem oculis velim.
PATRICIUS
Mitte verba ad blanditias per fraudem composita, et ausculta quid velim?
EUGENIUS
Ausculto, pater amantissime.
PATRICIUS
Sed mihi sine mora obtemperatum volo.
EUGENIUS
Eugenium habebis morigerum, et obsequentem in omnibus.
PATRICIUS
Bene est. Collige igitur sarcinulas, et compara te ad proficiscendum, ubi
rediero.
EUGENIUS
Quo me mittis, pater, quo vis proficisci?
PATRICIUS
Omitte quaerere, et jussa facesse.
EUGENIUS
Ah! pater intellego quid velis, vis me ablegare domo.
PATRICIUS
Intelligis quod est, et eo quidem te amandabo, unde neque facilis, neque
promptus sit reditus.
EUGENIUS
ad patris genua accidens.
Pater, dilectissime pater, ego te per Deum immortalem, per illam quam dedisti
vitam, per has lacrimas, per quicquid paternum flectere animum potest, oro, ne
me expellas domo...Patere...
PATRICIUS
surgit, illum prosequitur Eugenius, et iterum ad ejus pedes accidit.
Te nimium patior diu.
EUGENIUS
ad patris pedes provolutus.
Patere me apud te potius, quam alibi
miserum vivere. Non peto blanditias, quas non merui. Quanquam!... sed illas
habet frater; non invidebo, neque expostulabo. Quod si quando querelas invito
extorserit dolor, de me uno querar, unum me accusabo quod parentis optimi
amorem arte nulla demereri unquam potuerim.
PATRICIUS
Surge, et ne mihi aures obtunde amplius.
EUGENIUS
Pater carissime.
PATRICIUS
Non tu te amovebis isthinc.
EUGENIUS
surgens.
Memineris te patrem.
PATRICIUS
Per superos, nisi abcesseris, ego maledicam tibi.
EUGENIUS
comminatione Patris perculsus titubat, ac prope corruit.
Ah!
PATRICIUS
Euge ocius.
EUGENIUS
recedendo vacillat, haeret aliquandiu scenae adnixus, patrem respicit
blande, et flebiliter abscedit.
Vale, igitur pater... Ah!
PATRICIUS
Fatendum quod res est, me prope lacrimis commovit suis, et nisi expulissem
ocius, justam iracundiam dolore vicisset suo. Sed obfirmandum pectus, et
adversus insidiosas preces obdurandum. Euge pectus, euge, muliebres sensus
exue, viriles concipe.
|