|
IRENAEUS
accedit ad Patricium, qui legit epistolam in angulo.
Quid narrat isthaec epistola? quid docet?
PATRICIUS
Docet nunquam defore calumniatores, qui falsis criminibus innocentes opprimant.
IRENAEUS
Bene, nihilne praeterea?
PATRICIUS
Quosdam esse molestos homines, qui alienis rebus temere se, et importune admisceant.
IRENAEUS
Optime. At nonne docet eadem quosdam esse patres nimis erga liberos amore
misere excaecatos?
PATRICIUS
Tu, qui tam oculatus es, lege, et uter nostrum caecutiat vide. Irenaeo tradit
epistolam.
IRENAEUS
Placet.
PATRICIUS
Sed ea conditione, ut si hanc epistolam Philotae falso attributam ostendero,
palinodiam canas.
IRENAEUS
Volo. Legamus (Epistolam recipit.) Te amo, tibique gratulor, Pamphile, quod
paternae auctoritatis jugum excusseris; patrem tuum admiror, et rideo, qui tibi
moderari velit id aetatis, quo tui juris esse debeas. Equidem si vigesimum
attigissem annum, meus sciret pater quibus terminis paterna definiatur
auctoritas. Gratia Superis, est ille bonus vir.
PATRICIUS
Quid me respicis?
IRENAEUS
Gratia Superis, est ille bonus vir, et hoc uno molestus quod me blanditiis
oneret, ac prope enecet suis. Ferendus
tamen est, dum vel me illi fortuna, vel illum mihi mors auferat. Profecturus
est hodie nescio quo. Hon!
PATRICIUS
Quid haeres?
IRENAEUS
Profecturus est hodie nescio quo. Ejus profectio consiliis favet meis. Si res bene processerit, scies. Tu cape
exemplum de me, si sapis, et vale.
PATRICIUS
Jamne vides quam temere, et injuria Philotam in suspicionem adduxeris?
IRENAEUS
Istud non video.
PATRICIUS
Tune hanc ipsi etiamnum tribuas epistolam?
IRENAEUS
Quidni? si quidem et male dissimulata manus, et aperta verba rem indicant.
PATRICIUS
Quid si Philotae manum imitatus est aliquis, ut falsum ipsi crimen imponeret?
Quod quidem facile crediderim, si verba melius essent ad fraudem composita, sed
nulla ex parte congruunt.
IRENAEUS
Congruunt nimis.
PATRICIUS
Quae verba?
IRENAEUS
Istae blanditiae.
PATRICIUS
Ah, ah. He. Istae blanditiae an sunt filio graves? An solus ego pater qui
blandiar liberis?
IRENAEUS
Ista profectio.
PATRICIUS
Ista profectio nihil indicat; imo Philotam absolvit qui si de profectione mea
scriberet non semel litteras deleret lacrimis.
IRENAEUS
Hoc credis.
PATRICIUS
Credo; et lacrimae quas mihi profecturo dedit modo faciunt fidem. Sed ista
omittamus licet. Quid ad haec? ferendus tamen est pater, dum vel me illi
fortuna, vel illum mihi mors auferat. Hae voces annon tuam suspicionem
prorsus diluunt?
IRENAEUS
Non plane.
PATRICIUS
Proh! Deus immortalis! adeone homines stare in sententia pertinaces! Mortem
meam expectat filius qui me plus se diligit, qui si morbo vel levissimo tentari
me audiret, tabesceret luctu.
IRENAEUS
Luctu tabesceret.
PATRICIUS
Omnino.
IRENAEUS
De Philota loqueris, an de Eugenio?
PATRICIUS
De Eugenio nempe! De Philota loquor, atque cum aegrotabo, vetabo id resciat,
ipsum ne absumat dolor.
IRENAEUS
Ne metue. Illum dolor non absumet, idque si metuis unum, jam aegrotare tuto
potes.
PATRICIUS
Ah! Nimium diu Philotae amorem suspicaris, et fidem; volo te errore isto levare
et quidem hodie.
IRENAEUS
Filium advoca, litteras ostende, et ex voce et vultu indicium cape.
PATRICIUS
Aliam probationem volo, quae plus exigat morae, sed plus fidei habeat.
IRENAEUS
Non tu profecturus es modo?
PATRICIUS
Certum est non proficisci prius quam suspicionem falsam a filio removerim.
IRENAEUS
Falsam cupio, nam te amo et Philotam. At cave ne dum filii amorem probas, ea
videas, quae videre nolis.
PATRICIUS
Scio quid cavendum sit. Tu me aliquid excogitare sine.
IRENAEUS
Sino, et oro aliquid etiam excogites quo Eugenii animum probes.
PATRICIUS
Utriusque probatio fiet, et Philotae et Eugenii.
IRENAEUS
Utinam sic in Philota fallar ego, ut tu falleris in Eugenio!
PATRICIUS
Quo pergis?
IRENAEUS
Quoniam per tempus licet, unas aut binas scribo domi litteras, quas tibi
profecturo tradam.
PATRICIUS
Binas, ternas, quaternas, si lubet, scribe in hoc secretiore conclavi, nam te
abesse nolo, te rei testem volo.
IRENAEUS
Adero lubens.
|