|
EUGENIUS
cum arcula quam gestat sub axilla.
Ubi lates? nemone est qui de Irenaeo me doceat? ubi sit, utrum verba de me cum
patre fecerit, quid ab eo responsi tulerit, hoc se renunciaturum promiserat. Nihil
retulit. Quid putem? ah! nimium intelligo. Nihil egit, imo quod noluit, quod
nescit, mihi exilium acceleraverit. Heu me!... Ergo adornanda profectio est,
colligendae sunt sarcinulae, quas in hac recondam arcula; et mecum auferam.
Colligere non fuerit longus labor; ex paternis rebus auferam nihil, praeter
odium, grande onus, et jam diu collectum mihi. Ex maternis opibus nihil mecum
asportabo praeter hanc pixidem (Pixidem exerit in qua depicta matris imago
est.) in qua matris depicta imago est. Dulce pignus! pretiosa imago sed meis quotidie aspersa ac prope deleta
lacrimis... O mater! dilecta mater! si qua tibi, post mortem tui cura Eugenii
superest (et certe superest aliqua) illum respice, sortem ejus miserere... hei
mihi! tu quoad vixisti, aderas solatium, praesidium, et salus... At postquam te
mihi misero immatura mors abstulit, quae me deinde manus servare potest? cujus
opem implorabo?
|