|
DOLOPHILUS
dolore ficto exanimatus et ejulans.
Occurit mihi uterque, commode dicam, an incommode. Ah!
PHILOTAS
Quid tibi vis, furcifer?
EUGENIUS
Quid affers novi?
DOLOPHILUS
Ah! tristem utrique nuncium affero, tibi vero maxime, Philota.
PHILOTAS
Quid accidit?
DOLOPHILUS
Dum egredior domo, reperi hominem in via, qui narravit, ah...
EUGENIUS
Quid est?
DOLOPHILUS
Patricius, herus meus, pater utriusque vestrum, ah!...
EUGENIUS
Patricius!
PHILOTAS
Non vis absolvere?
DOLOPHILUS
Sine me respirare paululum. Patricius dum Rothomagum petit, equo indomito
vectus, ad amici hortos in proximo suburbio positos voluit divertere;
trajiciendus fuit pons ligneus. Ibi
restitare suspiciosus equus, urgere Patricius, et ilia calcaribus fodere. Ille
doloris impatiens adversus stimulum recalcitrat. Erigit se in pedes, subsilit
et gravi succussu equitem in altam fossam trans pontem dejicit. Ah!...
EUGENIUS
in cathedra decidens vel scenae innixus.
Me miserum! occidit pater, et quidem iratus mihi. Ah!
PHILOTAS
Quid ploras, Eugeni, quid ejulas? nondum audivisti quid iste casus importaverit
mali.
EUGENIUS
Occidit, inquam, pater, occidit. Hei, mihi!
PHILOTAS
Quin tu narrare pergis?
DOLOPHILUS
Statim accurunt cum famulo homines qui cadentem viderant. Descendunt in fossam,
afflictum et jacentem erigunt, suscipiunt manibus, vicinam in domum
transferunt, ibi lecto imponitur semianimis, sine voce, sine motu, sine halitu,
ut pro mortuo habitus sit. Nullum tamen exstabat vulnus in capite, aut
in reliquo corpore. Malum quippe totum erat intus. Tandem variis excitatus
modis redit ad se paululum, attollit caput, vos ambos vocat.
EUGENIUS
Me vocat? ah si me novisset pater, amavisset; et noverit, si vivet.
DOLOPHILUS
Ah! non vivet. Mox cervice lassa aegrum reponit caput, graves et longos ciet
gemitus, morienti similis, et morti proximus.
EUGENIUS
repente surgens.
Ibo, certe, ibo.
PHILOTAS
Quorsum ibis?
EUGENIUS
Ibo; et extremos spiritus morientis legam.
PHILOTAS
Siste Eugeni, siste; prius vivere desierit pater, quam ad ipsum perveneris.
EUGENIUS
Saltem amplectar mortuum, quem amplecti vivum non licuit. Duc me, Dolophile.
PHILOTAS
Quo ruis, frater, tune luctu perditus exeas domo, et urbem ululatu compleas?
EUGENIUS
Sinite (conatur se subducere, fratri et famulo.) Patrem videam, et morienti vel
mortuo commoriar. Ah, ah, ah!... Jam morior. Hic deliquium animi
patitur.
PHILOTAS
Frater, curabis patrium funus. Aliae
me manent curae. Cito aperiendum istud conclave. Pede pulsat januam
conclavis, quasi illam emoturus.
DOLOPHILUS
Ego quid faciam?
PHILOTAS
Quaere tibi dominum, et domum.
DOLOPHILUS
Hui! tam cito, oh!...
|