Scaena undevicesima - Philotas, Eugenius

PHILOTAS
Ipsum te quaerebam, Eugeni, dum nemo nos audit, paucis te volo.

EUGENIUS
Quid est, frater?

PHILOTAS
Istud depone, quod geris onus, et audi me, jam diu video et summo cum dolore video tecum agere patrem, non ut decet patrem, sed inclementer admodum. Id certe tuli, et fero aegerrime.

EUGENIUS
Multum tibi debet Eugenius, quod te misereat sui. Faxit Deus, pro ista tua in fratrem benevolentia, ut semper propitium habeas patrem.

PHILOTAS
Malis tuis indolere parum est; his etiam mederi cogito.

EUGENIUS
Mitte cogitationem istam, frater, et me calamitati permittas meae.

PHILOTAS
Tene patiar iniqua tamdiu servitute opprimi, nec te illa coner eximere?

EUGENIUS
Vani erunt conatus tui, patrem ex infenso reddes insensissimum, hoc efficies unum.

PHILOTAS
Vis ergo patre semper irato frui, et hoc lentus videam!

EUGENIUS
Ah! frater, non videbis diu. Patre irato fruar, sed absente.

PHILOTAS
Quid ita?

EUGENIUS
Paulo antequam in viam se daret pater, vocavit me, et minaci voce para te, inquit, ad proficiscendum. Quo me mittis, inquam? Eo, respondit ille, unde neque facilis, neque promptus sit reditus.

PHILOTAS
Superi! hoccine est patrem esse, nec tu tale praevertas malum?

EUGENIUS
Nam quid me vis agere?

PHILOTAS
Operam mihi mutuam pollicere, hoc unum volo.

EUGENIUS
Polliceor. Quod si tale infortunium averteris, frater, vitam restitueris mihi.

PHILOTAS
Avertam sane. Ausculta, quid facere nos conveniat, vide.

EUGENIUS
Ausculto.

PHILOTAS
Profectus est pater. Non redibit ante decem, aut quindecim dies.

EUGENIUS
Sic puto.

PHILOTAS
Nocte proxima, cum totam oppresserit familiam sopor, consurgemus.

EUGENIUS
Quid postea?

PHILOTAS
Penetrabimus in illud conclave interius, ubi pecuniam asservat pater. Frangemus arcam: auri quantum poterimus auferemus. Crastina die bene mane conscendemus equos. Pamphilum nobis adjungemus. Ibimus quo nos cumque tulerit pecunia, et fortuna melior patre. Quid hoc est? stupes! annon hoc consilium placet?

EUGENIUS
Vis me tentare, frater; de industria facis, ex animo non loqueris.

PHILOTAS
Ex animo loquor.

EUGENIUS
Ludis, inquam.

PHILOTAS
Non ludo.

EUGENIUS
Nunquam tu istud mihi consilium dabis.

PHILOTAS
Quid habet consilium hoc, quod improbes?

EUGENIUS
Imo quid habet quod non improbem? Egone paterna furtim exeam domo?

PHILOTAS
Qua per vim expellendus es brevi.

EUGENIUS
Si expellendus sum innocens, malim quam nocens. Egone pecuniam surripiam patri?

PHILOTAS
Qui tibi pecuniae impertit nihil, qui se oblitus est patrem.

EUGENIUS
Si se oblitus est patrem, an debeo me oblivisci filium? at tu, Philota, qui me invitas ad fugam, an oblivisceris, quo sis apud patrem loco? tune deseras amantem?

PHILOTAS
Putabam me loqui cum Eugenio, cum fratre. Errorem agnosco meum.

EUGENIUS
Non errasti. Hic fratrem vides, et quidem addictum tibi: sed indocilem, quod das, pravum et turpe consilium sequi.

PHILOTAS
Consilium scilicet, quod mihi suggessit amor in te meus.

EUGENIUS
Credo equidem. Tametsi suadere culpam, odisse est, non amare. Sed si consilium hoc suggessit amor in me tuus, illud amor idem ex animo evertat tuo.

PHILOTAS
Esto miser igitur; quoniam ita placet, quoniam vis semper incassum queri, e calamitate nunquam emergere.

EUGENIUS
Huc tua recidit in fratrem misericordia, ut misero convicium adjicias, crudelis!

PHILOTAS
Abi: misericordia indignus es.

EUGENIUS
Ah!