Epitome de Tito Livio
   Lib. Cap. Par.
 1   1,  1,  3|    confinio coloniam posuit, iam tum videlicet praesagiens animo
 2   1,  1,  4| Ocriculum, Gabi, Suessa Pometia. Tum quoque cruentus in suos.
 3   1,  3,  1|      finibus, deinde pro sociis, tum gloria et imperio, lacessentibus
 4   1,  4,  1|       amicitiae foedera feriret. Tum illa tria Romani nominis
 5   1,  6,  2|        indicat decennis obsidio. Tum primo hiematum sub pellibus,
 6   1,  7,  1|          per Italiam vagabantur; tum Clusium urbem obsidebant.
 7   1,  7,  1|           Erant nulla praesidia. Tum igitur aut numquam alias
 8   1,  9,  1|    aemulatione imperii infestos, tum vero contemptu urbis incensae,
 9   1, 12,  2|   Caledonius vel Hercynius, adeo tum terrori erat, ut senatus
10   1, 13,  1|          muris portuque nobilis, tum mirabilis situ, quippe in
11   1, 13,  1|           quorum cum magnitudine tum deformitate et novo odore
12   1, 13,  1|       isdem quibus superius; sed tum tota victoria. Exitum, quem
13   1, 13,  1|        quasi vindicaret exiluit, tum omnia circa quasi hostilia
14   1, 13,  1|          in partem Romana virtus tum se adprobavit, nec alia
15   1, 13,  2|         Samnitium arma vidisses: tum si captivos aspiceres, Molossi,
16   1, 17,  7|     libertatem, nunc pudicitiam, tum natalium dignitatem, tum
17   1, 17,  7|         tum natalium dignitatem, tum honorum decora et insignia
18   1, 18,  1|          robur, si qua iuventas, tum ille vere robustus et iuvenis
19   1, 18,  4|         mari congredi ausus est. Tum quidem ipsa velocitas classis
20   1, 18,  8|  navigantem cecidit. Quantus, o, tum triumphus tempestate intercidit,
21   1, 19,  1|          fide cessantium armorum tum primum post Numam clausa
22   1, 22,  1|          in foro excitant rogum, tum desuper se suosque cum omnibus
23   1, 22,  3|         statim fragore detonuit. Tum Scipione duce fusus exercitus;
24   1, 22,  4|      desaevit Sempronio consule. Tum callidissimi hostes, frigidum
25   1, 22,  6|        uti victoria scisset. Sed tum quidem illum, ut dici volgo
26   1, 22,  8|          terga cedentis, quamvis tum - o pudor! - manu servili
27   1, 23,  1|          populus. Itaque quamvis tum Philippus regno praesideret,
28   1, 24,  1|         coegit ab insula fugere. Tum praecipitem apud Thermopylas
29   1, 24,  1|      Epheso Salamina pensavimus. Tum consule Scipione, cui frater,
30   1, 31,  1|         ipso ore urbis incendit. Tum evocatis principibus, si
31   1, 32,  1|         portus sanguine infecit. Tum ab incolis deserta civitas
32   1, 34,  3|                         3-~ ~Sed tum acrius in castris quam in
33   1, 34,  4|        in dies imperii appareat; tum ad illa civium scelera turpesque
34   1, 38,  2|     hosti inopinatus occurreret, tum ventosum quoque, ut pulvis
35   1, 38,  2|          oculos et ora ferretur, tum acie conversa in orientem,
36   1, 40,  3|        homines interfici iussit? Tum quidem domus templa et arae,
37   1, 40,  3|          quam vero maluisset. Ac tum quidem hunc Asiae statum
38   1, 45,  1|      Romanorum militum insignia, tum illud egregium ipsius ducis,
39   1, 45,  4|        quam ab ultima timeretur. Tum ipsa capita belli adgressus
40   1, 46,  1|    cuidam Mazarae Syro creditur. Tum in mediam camporum vastitatem
41   2,  1,  1|       ipsi para populi erant, et tum relictas sibi a maioribus
42   2,  4,  1|       appellatum laetus accepit. Tum vero iam conspiratione senatus,
43   2,  8,  2|          de gladiatore munerator tum fuisset. Inde iam consulares
44   2,  9,  1|    ducatum sceleri praebuissent. Tum vero - pro facinus - qui
45   2,  9,  3|         captivam victor insedit. Tum ex consulto senatus adversariis
46   2,  9,  6|   ostentata spe pacis oppressae. Tum Marius iuvenis et Carbo
47   2, 10,  2|       Sucronem aequavere clades. Tum illis ad populationes agrorum,
48   2, 12,  1|        Catilinam luxuria primum, tum hinc conflata egestas rei
49   2, 12,  1|        insignia! Lentulus quoque tum cum maxime praetor. Hoc
50   2, 12,  1|       sed patriciis innocentium. Tum consul habito senatu in
51   2, 12,  1|          legatos Allobrogum, qui tum forte aderant, in arma sollicitat.
52   2, 13,  4|       Pompeio nuper decreverant, tum dissimulante eodem negabatur:
53   2, 13,  4|        Arimino signa cecinerunt. Tum pulsus Etruria Libo, Umbria,
54   2, 14,  2|      tempestate significent, sic tum Romanae dominationis, id
55   2, 16,  1|         pessumum ingenium Fulvia tum gladio cincta virilis audaciae
56   2, 17,  2|      harenam insederant. Sed nec tum inminentia destinatae cladis
57   2, 20,  1|       Infesta primum siti regio, tum quibusdam salmacidae [fluvius]
58   2, 23,  2|       viam primus ingressus est. Tum agmine secuto cum sublatus
59   2, 27,  1|             Thraces antea saepe, tum maxime Rhoemetalce rege
60   2, 28,  1|        praesidia constituta. Sic tum Dacia non victa, sed summota
61   2, 33,  2|          pacis artes promptiore, tum consilio Caesaris, qui fiduciam
62   2, 34,  2|         Augusti, ut scilicet iam tum, dum colit terras, ipso