Carmina
   Par. Ver.
 1 13,  5     |                    marmoreos digitos: mox ut dolor attigit artus~


Epitome de Tito Livio
   Lib. Cap. Par.
 2   1,  1,  1|             gravida confessa est, nec mox Fama dubitavit, cum Amulii
 3   1,  1,  1| consecrationis speciem praebuere. Cui mox Iulius Proculus fidem fecit,
 4   1,  1,  2|               victoria est, quam ille mox parricidio foedavit. Flentem
 5   1,  3,  1|              pro libertate corripuit, mox pro finibus, deinde pro
 6   1,  5,  1|               Hactenus pro libertate, mox de finibus cum isdem Latinis
 7   1,  7,  1|                ne qui subesset dolus, mox, ubi solitudinem vident,
 8   1,  7,  1|              deos geniosque venerati, mox eosdem, postquam esse homines
 9   1, 12,  1|        Hactenus cum singulis gentium, mox acervatim; sic tamen quoque
10   1, 13,  1|           alius cladi finis fuit quam mox dirimeret, postremusque
11   1, 14,  1|                            1-~ ~Omnis mox Italia pacem habuit - quid
12   1, 17,  1|               capta urbe consenuit et mox supplices de hoste Gallo
13   1, 18,  2|      abrumpitur, paulisper substitit. Mox cum videret opulentissimam
14   1, 18,  7|             navigandi fecit audaciam. Mox deinde ventis remisque properatum
15   1, 20,  1|             simile nivibus suis: quae mox ut caluere pugna, statim
16   1, 20,  1|               in Capitolio discinxit. Mox Ariovisto duce vovere de
17   1, 22,  6|              transfugis Hannibal, qui mox terga pugnantium ceciderunt,
18   1, 22,  6|            Tarentumque peragrare; ubi mox et ipse et exercitus ardor
19   1, 23,  1|            dedit regnumque concessit, mox, ne quid esset hostile,
20   1, 24,  1|        corruperat. Primum trepidatio, mox fuga, deinde triumphus fuerunt.
21   1, 33,  2|          patris et patrui Scipio ille mox Africanum invasit, isque
22   1, 35,  1|           quod volebat, ita concitat. Mox a Perperna domitus et captus
23   1, 36,  2|                                  2-~ ~Mox non ipsum modo, sed Bocchum
24   1, 38,  2|        orientem, ut, quod ex captivis mox cognitum est, ex splendore
25   1, 40,  3|               humanos cibos compulit; mox subrutus Piraei portus sex
26   1, 40,  3|         sacris suis famaeque donavit. Mox cum Euboea atque Boeotia
27   1, 40,  4|              marina pristis evaserat. Mox clade conversa, cum ex mora
28   1, 41,  1|            primum ictum concurrerent. Mox ubi circumfusa undique rostra
29   1, 45,  1|            amisimus. Nec ulla de rege mox ultio; quippe perpetua trans
30   1, 45,  4|      circumdatam, primum fame domuit, mox audentem eruptiones in vallo
31   1, 47,  1|             prima nos victa corrupit, mox Asiatica Pergameni regis
32   1, 47,  1|             non ab opulentia paritura mox egestatem? Haec Catilinam
33   2,  7,  1|               magis fuit quam bellum. Mox imperio per diversa terrarum
34   2,  7,  1|            primo duo milia ex obviis, mox iure belli refractis ergastulis
35   2,  9,  2|           duces subsistente saevitia; mox atrocius et cruentius, per
36   2,  9,  5|             nefanda strage diripitur. Mox in urbe quadruplici agmine
37   2, 10,  2|               Herculeius proluderent; mox hoc apud Segoviam, illis
38   2, 13,  5|              terra marique perdomuit. Mox dedentibus esse omnia ablata
39   2, 13,  8|             aciem Crastini pilum, qui mox adacto in os gladio - sic
40   2, 13, 10|     infestorum hostium tela summovit, mox in paeninsulam Pharon subitus
41   2, 13, 13|              et tempestate saevirent. Mox circa obsidione urbium utrimque
42   2, 14,  1|               si non collega quondam, mox aemulus Caesarianae potentiae,
43   2, 19,  2|          fortissime dimicans cecidit. Mox circumlato eius per urbes,
44   2, 20,  1|            noxiae etiam dulces fuere. Mox et ardores per Armeniam
45   2, 21,  1|              purpureo in altum dedit. Mox secutus Antonius, sed instare
46   2, 33,  1|             maritimis Caesar accepit. Mox ipse praesens hoc deduxit
47   2, 33,  2|     rebellandi finis Hispaniae. Certa mox fides et aeterna pax, cum