Vergilius orator an poeta
   Par.
 1  1         |          urbis, nihil ille victor gentium populus, nihil senatus movet?


Epitome de Tito Livio
   Lib. Cap. Par.
 2   1,  1,  1|          vocari; placitum diis ut gentium Roma poteretur. ~
 3   1, 12,  1|             Hactenus cum singulis gentium, mox acervatim; sic tamen
 4   1, 22,  8|     Gracchus arripuit. Nihil illi gentium feritas Insanorumque - nam
 5   1, 23,  1|           supplicibus. Quippe iam gentium reges, duces, populi nationes
 6   1, 33,  3|        Nec inmerito. Quippe solis gentium Hispaniae duces contigerunt.
 7   1, 37,  2|       elephanti fuere, inmanitati gentium pares. Nihil tam conspicuum
 8   1, 39,  1|    pervenit, Lucullus ad terminum gentium Tanain lacumque Maeotin.
 9   1, 40,  1|          cognominatae mari. Harum gentium atque regionum rex antiquissimus
10   1, 40,  6|         ratus, priusquam inter se gentium robora coirent, statim ponte
11   1, 40,  7|     reliquias sequens per diversa gentium terrarumque volitabat. Nam
12   1, 44,  1|        fama, nec falso, ut victor gentium populus et donare regna
13   1, 45,  1|       Restabant autem inmanissimi gentium Galli atque Germani et quamvis
14   1, 45,  1|         accessere diversitate pro gentium locorumque natura. Aquitani,
15   2,  1,  1|        sua a patribus, ne populus gentium victor orbisque possessor
16   2,  2,  1|         miseratus est, ne populus gentium victor orbisque possessor
17   2,  6,  1|           Telesinus; cum regum et gentium arbiter populos ipsum se
18   2,  7,  1|           animo ferat in principe gentium populo bella servorum? primum
19   2, 13,  1|         invidens Fortuna principi gentium populo ipsum illum in exitium
20   2, 20,  1|          Merito vos victores fama gentium loquitur, qui Parthorum
21   2, 21,  1|  Sabaeorum et mille aliarum Asiae gentium spolia purpura auroque inlita
22   2, 21,  2|         frenis servitutis tumidae gentium inflataeque cervices ab
23   2, 22,  1| perpacavit. Quae fuerit Alpinarum gentium feritas, facile est vel
24   2, 26,  1|        responsum invicem: «Romani gentium domini». Et ille «ita» inquit «
25   2, 34,  1|          magnitudinem et victorem gentium populum Romanum reverebantur.