Epitome de Tito Livio
   Lib. Cap. Par.
 1   1,  1,  1|         populumque Romanum ipse fecit. Res erat unius aetatis
 2   1,  1,  1|       mox Iulius Proculus fidem fecit, visum a se Romulum adfirmans
 3   1, 18,  7| imperator metu mortis navigandi fecit audaciam. Mox deinde ventis
 4   1, 32,  1|       ipsa opulentissimae urbis fecit iniuria, quia incendio permixtis
 5   1, 33,  2|  stipendiariam nobis provinciam fecit, omnes citra ultraque Hiberum
 6   1, 35,  1|         ut maturam, ita infamem fecit victoriam, quippe cum contra
 7   1, 36,  1|         Numidiae capita impetum fecit; et Zamam quidem frustra
 8   1, 40,  4|    oppidanis resistendi nuntius fecit, docens adventare Lucullum,
 9   1, 40,  7|       habebat provinciam mediam fecit. Exceptis quippe Parthis,
10   2,  6,  1|         sanguinem ducat, corpus fecit ex membris et ex omnibus
11   2,  6,  2|      mediam etiam urbem perviam fecit. Sed magna populi Romani
12   2,  6,  2|         non prius finem caedium fecit, quam Asculi eversione manibus
13   2,  7,  1|        sexaginta amplius milium fecit exercitum; regisque, ne
14   2,  9,  3|         iaculatus incendio viam fecit arcemque Capitolii, quae
15   2, 13,  4|      ingressus consulem ipse se fecit. Aerarium quoque sanctum,
16   2, 13,  6|         est, nec ulterior moram fecit. Quid enim una post quinque
17   2, 20,  1|        Syria in Parthos impetum fecit. Gens praeter armorum fiduciam