Pars.  Cap.

 1     1,  def |         finita, quae alia ejusdem naturae terminari potest. Ex. gr.
 2     1,  expl|        dicitur, quae ex sola suae naturae necessitate existit, et
 3     1,  pr5 |        plures substantiae ejusdem naturae, sive attributi.~ ~
 4     2,  axi |          existentiam, hoc est, ex naturae ordine, tam fieri potest,
 5     3,  pref|        naturalibus, quae communes naturae leges sequuntur, sed de
 6     3,  pref|   concipere videntur. Nam hominem naturae ordinem magis perturbare,
 7     3,  pref|  inconstantiae causam non communi naturae potentiae, sed, nescio cui
 8     3,  pref|        potentiae, sed, nescio cui naturae humanae vitio, tribuunt,
 9     3,  pref|         agendi potentia, hoc est, naturae leges, et regulae, secundum
10     3,  pref|       nempe per leges, et regulas naturae universales. Affectus itaque
11     3,  pref|           se considerati ex eadem naturae necessitate, et virtute
12     4,  pref|     necessitate agit. Ex qua enim naturae necessitate existit, ex
13     4,  pref|   intelligere; solemus enim omnia Naturae individua ad unum genus,
14     4,  pref|            quae ad omnia absolute Naturae individua pertinet. Quatenus
15     4,  pref|         pertinet. Quatenus itaque Naturae individua ad hoc genus revocamus,
16     4,  pref|     Natura peccaverit. Nihil enim naturae alicujus rei competit, nisi
17     4,  pref|           id, quod ex necessitate naturae causae efficientis sequitur,
18     4,  pref|           quicquid ex necessitate naturae causae efficientis sequitur,
19     4,  pref|        quia ideam hominis tanquam naturae humanae exemplar, quod intueamur,
20     4,  pref|            ut ad exemplar humanae naturae, quod nobis proponimus,
21     4,  def | efficiendi, quae per solas ipsius naturae leges possunt intelligi.~ ~