Pars.  Cap.

 1     1,  axi |          debet.~ ~III.~ ~Ex data causa determinata necessario sequitur
 2     1,  axi |          nulla detur determinata causa, impossibile est, ut effectus
 3     1,  pr3 |       habent, earum una alterius causa esse non potest.~ ~
 4     1,  dem |       per Axiom. 4) una alterius causa esse non potest. Q[uod].
 5     1,  dem |        per Prop. 3) una alterius causa esse nequit, sive ab alia
 6     1,  dem |           praeced.); erit itaque causa sui, id est (per Defin.
 7     2,  expl|  nequaquam potest, neque etiam a causa efficiente, quae scilicet
 8     2,  expl|        simul unius effectus sint causa, eadem omnia eatenus, ut
 9     3,  def |       fit, cujus adaequata sumus causa, hoc est (per Defin. praeced.)
10     3,  def |       non, nisi partialis, sumus causa.~ ~III.~ ~Per Affectum intelligo
11     3,  def |          adaequata possimus esse causa, tum per Affectum actionem
12     4,  pref|        nihil nisi alicujus finis causa agere existimant) intueri
13     4,  pref|         p. 1). Ratio igitur, seu causa, cur Deus, seu Natura agit,
14     4,  pref|       est. Ut ergo nullius finis causa existit, nullius etiam finis
15     4,  pref|     existit, nullius etiam finis causa agit; sed ut existendi,
16     4,  pref|          vel finem habet nullum. Causa autem, quae finalis dicitur,
17     4,  pref|       rei veluti principium, seu causa primaria consideratur. Ex.
18     4,  pref|   habitatio, quatenus ut finalis causa consideratur, nihil est
19     4,  pref| singularem appetitum, qui revera causa est efficiens, quae ut prima
20     4,  pref|    invicem comparamus: et hac de causa supra (Defin. 6 p. 2) dixi
21     4,  def |          VII.~ ~Per finem, cujus causa aliquid facimus, appetitum