17-novis | nulla-vult
bold = Main text
Pars. Cap. grey = Comment text
501 2, axi | affici sentimus.~ ~V.~ ~Nullas res singulares praeter corpora,
502 | nullus
503 4, pref| producere, inter commenta numero, de quibus in Appendice
504 4, pref| aliquod videt, cujus simile nunquam viderat, nec mentem opificis
505 2, expl| indicare videtur, Mentem ab objecto pati. At conceptus actionem
506 3, pos | et nihilominus retinere objectorum impressiones, seu vestigia (
507 4, pref| voco; homo enim affectibus obnoxius sui juris non est, sed fortunae,
508 5, pref| occultas qualitates res obscuras voluerint explicare, Hypothesin
509 5, pref| quidem, sed non accurate observare, nec distincte videre credo,
510 5, pref| explicare, Hypothesin sumat omni occulta qualitate occultiorem. Quid
511 5, pref| reprehenderat, quod per occultas qualitates res obscuras
512 5, pref| sumat omni occulta qualitate occultiorem. Quid quaeso, per Mentis,
513 5, pr2 | cogitationibus, tum Amor, seu Odium erga causam externam, ut
514 5, pref| curandum, ut possit suo officio recte fungi, huc non pertinet;
515 5, pref| ejusque libertate asserit, omitto, quandoquidem haec falsa
516 | omni
517 5, pref| scilicet pineali dictae, cujus ope Mens motus omnes, qui in
518 1, expl| determinatur ad existendum, et operandum certa, ac determinata ratione.~ ~
519 4, pref| quatenus certo modo existit, et operatur, nulla ipsius durationis
520 5, pref| abstinere assuesceret. Huic opinioni non parum favet Cartesius.
521 5, pref| spiritibus versus nervum Opticum modo conveniente dilatandae,
522 4, pref| sane scire non poterit, opusne illud perfectum, an imperfectum
523 2, axi | existentiam, hoc est, ex naturae ordine, tam fieri potest, ut hic,
524 5, pref| coercendum, et moderandum, ostendam. Nam nos in ipsos imperium
525 5, pref| potentia rationis agam, ostendens, quid ipsa ratio in affectus
526 5, pref| falsa esse, satis superque ostenderim. Igitur quiia Mentis potentia,
527 5, pref| Mentis potentia, ut supra ostendi, sola intelligentia definitur,
528 3, pref| magni sui ingenii acumen ostendit, ut suo loco demonstrabo.
529 4, pref| vel mali habent, in hac Parte demonstrare proposui. Sed
530 5, pref| tandem ad alteram Ethices Partem, quae est de modo, sive
531 5, pref| unitam praecipue esse cuidam parti cerebri, glandulae scilicet
532 3, def | Inadaequatam autem, seu partialem illam voco, cujus effectus
533 3, def | sequitur, cujus nos non, nisi partialis, sumus causa.~ ~III.~ ~Per
534 5, pref| assuesceret. Huic opinioni non parum favet Cartesius. Nam statuit
535 5, pref| fateri, usum, et studium non parvum requiri ad eosdem coercendum,
536 5, pref| spirituum» (vide art. 27 p. 1 Pass. Anim.). At quandoquidem
537 3, def | actionem intelligo, alias passionem.~ ~
538 5, pref| conatur art. 50 p. 1 «de Passionibus Animae». Ex his concludit,
539 5, cor | est, et Mens ab eo minus patitur, quo nobis est notior.~ ~[. . .]~
540 4, pref| Sed antequam incipiam, pauca de perfectione, et imperfectione,
541 4, pref| aliquando deficere, vel peccare, resque imperfectas producere,
542 4, pref| deficiat, vel quod Natura peccaverit. Nihil enim naturae alicujus
543 4, pref| naturam tum defecisse, vel peccavisse, remque illam imperfectam
544 4, def | objecta, quae ultra ducentos pedes a nobis distant, seu quorum
545 5, pref| a sola nostra potestate pendet; si igitur nostram voluntatem
546 4, pref| quod suppono nondum esse peractum) viderit, noveritque scopum
547 2, expl| Dico potius conceptum, quam perceptionem, quia perceptionis nomen
548 5, pref| ab eo definiuntur, sunt «perceptiones, aut sensus, aut commotiones
549 2, expl| quam perceptionem, quia perceptionis nomen indicare videtur,
550 5, pref| quod clare, et distincte perciperet, et qui toties Scholasticos
551 3, def | et distincte per eandem percipi. Inadaequatam autem, seu
552 2, axi | cogitandi modos, sentimus, nec percipimus.~ ~
553 1, def | intellectus de substantia percipit, tanquam ejusdem essentiam
554 4, pref| eidem dare constituerat, perductum viderit. Verum si quis opus
555 4, pref| facere constituit, eamque perfecit, rem suam perfectam esse,
556 4, pref| afficiunt, ac illa, quae perfecta vocamus, et non quod ipsis
557 4, pref| Appendice Partis Primae egi. Perfectio igitur, et imperfectio revera
558 4, pref| antequam incipiam, pauca de perfectione, et imperfectione, deque
559 2, sch | eo plus realitatis, sive perfectionis idem continere concipimus;
560 4, pref| comperimus, eatenus alia aliis perfectiora esse dicimus; et quatenus
561 4, pref| referamus. Deinde homines perfectiores, aut imperfectiores dicemus,
562 5, pref| qua via debeat intellectus perfici, et qua deinde arte Corpus
563 5, pref| firmiter proposuerit contra pericula ire, atque huic decreto
564 5, pref| audaciae junxerit, viso tamen periculo, glans ita suspendatur,
565 4, pref| incipit, semper in existendo perseverare poterit, ita ut omnes hac
566 4, pref| plus temporis in existendo perseveravit; quippe rerum duratio ex
567 2, def | essentiam alicujus rei id pertinere dico, quo dato res necessario
568 3, pref| hominem naturae ordinem magis perturbare, quam sequi, ipsumque in
569 5, pref| ad Deum recurrere. Deinde pervelim scire, quot motus gradus
570 5, pref| satis non possum, quod vir Philosophus, qui firmiter statuerat,
571 4, pref| opificis sententia consummatum plane esset. Nec alia videtur
572 3, pref| ac si Quaestio de lineis, planis, aut de corporibus esset.~ ~
573 4, def | perinde, ac si in eodem plano essent, imaginari solemus;
574 3, pref| praeclara multa scripserint, et plena prudentiae consilia mortalibus
575 3, pref| Praefatio~ ~Plerique, qui de Affectibus, et hominum
576 3, pref| rident, contemnunt, vel, quod plerumque fit, detestantur; et, qui
577 4, def | earum existentiam necessario ponat, vel quod ipsam necessario
578 2, expl| rei existentiam necessario ponit, non autem tollit.~ ~VI.~ ~
579 2, def | quo dato res necessario ponitur, et quo sublato res necessario
580 5, pref| unitae cuidam quantitatis portiunculae? Vellem sane, ut hanc unionem
581 4, pref| quod attinet, nihil etiam positivum in rebus, in se scilicet
582 1, ali | Nam si substantia ab alio posset produci, ejus cognitio a
583 4, def | Schol. 1 Prop. 33 p. 1 inter possibile, et contingens nullam feci
584 4, def | Easdem res singulares voco possibiles, quatenus, dum ad causas,
585 3, def | harum affectionum adaequata possimus esse causa, tum per Affectum
586 5, pref| judiciis arcte junximus, non possint ab iisdem iterum a causis
587 5, pref| Profecto mirari satis non possum, quod vir Philosophus, qui
588 | postea
589 | postquam
590 3, pos | Postulatum, seu Axioma nititur Postulato 1 et Lemmata 5 et 7, quae
591 3, pos | nec minorem reddunt.~ ~Hoc Postulatum, seu Axioma nititur Postulato
592 3, pref| causam non communi naturae potentiae, sed, nescio cui naturae
593 1, dem | per Prop. pracced.) non poterunt dari plures, sed tantum
594 5, pref| videbimus, quantum sapiens potior sit ignaro. Quomodo autem,
595 5, pref| singularem causam assignare potuerit; sed necesse ipsi fuerit,
596 5, pref| quia usu efficere tandem potuit, ut domesticus venari, venaticus
597 1, dem | distingui, hoc est (per Prop. pracced.) non poterunt dari plures,
598 4, def | simus compotes.~ ~De his praecedentem vide praefationem sub finem.~ ~
599 3, pref| eadem Methodo agam, qua in praecedentibus de Deo, et Mente egi, et
600 2, dem | procedit, ac demonstratio praecedentis Propositionis.~ ~[. . .]~ ~
601 5, pref| Animam, seu Mentem unitam praecipue esse cuidam parti cerebri,
602 3, pref| de recta vivendi ratione praeclara multa scripserint, et plena
603 4, pref| imperfectione, deque bono, et malo praefari lubet.~ ~Qui rem aliquam
604 4, def | De his praecedentem vide praefationem sub finem.~ ~III.~ ~Res
605 4, pref| alia rerum exemplaria aliis praeferre inceperunt, factum est,
606 4, pref| imperfectas vocare, magis ex praejudicio, quam ex earum vera cognitione.
607 4, def | affectum erga rem futuram, praesentem, et praeteritam intelligam,
608 3, pref| Non defuerunt tamen viri praestantissimi (quorum labori, et industriae
609 4, def | futuram, praesentem, et praeteritam intelligam, explicui in
610 4, pref| veluti principium, seu causa primaria consideratur. Ex. gr. cum
611 3, pref| Affectus tamen humanos per primas suas causas explicare, simulque
612 1, expl| potest, tametsi duratio principio, et fine carere concipiatur.~ ~
613 5, pref| habitum possunt jungi, quod probare conatur art. 50 p. 1 «de
614 2, dem | Demonstratio~ ~Hujus eodem modo procedit, ac demonstratio praecedentis
615 5, pref| dilatanda pupilla cogitet, nihil proderit ejus rei habere voluntatem,
616 4, def | determinatae sint ad easdem producendum.~ ~In Schol. 1 Prop. 33
617 4, pref| peccare, resque imperfectas producere, inter commenta numero,
618 5, pref| referuntur, quaeque NB. producuntur, conservantur, et corroborantur,
619 5, pref| si minus acuta fuisset. Profecto mirari satis non possum,
620 | proinde
621 5, pref| credidissem a tanto Viro prolatam esse, si minus acuta fuisset.
622 5, pref| spiritus animales eodem modo propellet, et determinabit, ac antea
623 5, pref| spiritus animales versus eandem propellunt, unde fit, ut si glans postea
624 4, pref| credunt, sibique exemplaria proponere. Cum itaque aliquid in natura
625 4, pref| humanae naturae, quod nobis proponimus, magis magisque accedamus.
626 2, pos | Postulata~ ~vide post Propositionem 13.~ ~
627 2, dem | demonstratio praecedentis Propositionis.~ ~[. . .]~ ~
628 5, pref| ut, quamvis Mens firmiter proposuerit contra pericula ire, atque
629 4, pref| in hac Parte demonstrare proposui. Sed antequam incipiam,
630 | propter
631 1, expl| rei essentia, concipitur, proptereaque per durationem, aut tempus
632 5, pref| cavitates usque cerebri protendantur. Denique omnia, quae de
633 5, pref| intuendi objecta remota, vel proxima. Denique statuit, quod,
634 5, pref| sane, ut hanc unionem per proximam suam causam explicuisset.
635 3, pref| multa scripserint, et plena prudentiae consilia mortalibus dederint,
636 5, pref| dilatandae, vel contrahendae pupillae cum voluntate eandem dilatandi,
637 5, pref| demonstravimus. Stoici tamen putarunt, eosdem a nostra voluntate
638 4, axi | fortior non detur alia. Sed quacunque data datur alia potentior,
639 4, pref| tempus involvit; sed res quaecunque, sive ea perfectior sit,
640 | quaedam
641 5, pref| qualitate occultiorem. Quid quaeso, per Mentis, et Corporis
642 3, pref| considerabo perinde, ac si Quaestio de lineis, planis, aut de
643 | quale
644 5, pref| Hypothesin sumat omni occulta qualitate occultiorem. Quid quaeso,
645 5, pref| reprehenderat, quod per occultas qualitates res obscuras voluerint explicare,
646 3, pref| etiam debet esse ratio rerum qualiumcunque naturam intelligendi, nempe
647 5, pref| objecta externa sentit, quamque Mens eo solo, quod vult,
648 5, pref| pineali Mens tribuere, et quanta cum vi eandem suspensam
649 5, pref| arctissime unitae cuidam quantitatis portiunculae? Vellem sane,
650 4 | PARS QUARTA - DE SERVITUTE HUMANA, SEU
651 3, pos | consequenter easdem rerum imagines; quarum Defin. vide Schol. Prop.
652 5, pref| voluntati possumus jungere motum quemcunque glandis, et consequenter
653 4, def | non, nisi usque ad certum quendam limitem, possumus distincte
654 2, axi | ut amor, cupiditas, vel quicunque nomine affectus animi insigniuntur,
655 | quidam
656 5, pref| superque ostenderim. Igitur quiia Mentis potentia, ut supra
657 5 | PARS QUINTA - DE POTENTIA INTELLECTUS,
658 | quippe
659 | quoddam
660 | Quomodo
661 | quos
662 3, pref| demonstrare velim ea, quae rationi repugnare, quaeque vana,
663 5, pref| Attamen ab experientia reclamante, non vero ex suis principiis
664 3, pref| debere fatemur), qui de recta vivendi ratione praeclara
665 5, pref| Universi, hoc est, ad Deum recurrere. Deinde pervelim scire,
666 3, pos | nec majorem, nec minorem reddunt.~ ~Hoc Postulatum, seu Axioma
667 4, pref| quominus idem exemplar referamus. Deinde homines perfectiores,
668 4, def | quasi temporis momentum referimus.~ ~VII.~ ~Per finem, cujus
669 5, pref| animae, quae ad eam speciatim referuntur, quaeque NB. producuntur,
670 3, pref| hoc est, naturae leges, et regulae, secundum quas omnia fiunt,
671 3, pref| intelligendi, nempe per leges, et regulas naturae universales. Affectus
672 2, expl| quae, quatenus in se sine relatione ad objectum consideratur,
673 3, pref| virtute consequuntur, ac reliqua singularia; ac proinde certas
674 4, pref| remque illam imperfectam reliquisse, credunt. Videmus itaque
675 5, pref| intelligentia definitur, affectuum remedia, quae omnes experiri quidem,
676 5, pref| voluntate intuendi objecta remota, vel proxima. Denique statuit,
677 5, pref| voluntatem habet objectum remotum intuendi, haec voluntas
678 4, pref| defecisse, vel peccavisse, remque illam imperfectam reliquisse,
679 5, pref| ita in medio cerebro sita reperiatur, ut tam facile, totque modis
680 5, pref| qui toties Scholasticos reprehenderat, quod per occultas qualitates
681 3, pref| demonstrare velim ea, quae rationi repugnare, quaeque vana, absurda,
682 5, pref| simili glandulae suspensione repulsi fuerant. Praeterea statuit,
683 5, pref| usum, et studium non parvum requiri ad eosdem coercendum, et
684 4, pref| aliquando deficere, vel peccare, resque imperfectas producere, inter
685 4, pref| nobis tamen haec vocabula retinenda sunt. Nam quia ideam hominis
686 3, pref| demonstrabo. Nam ad illos revertere volo, qui hominum Affectus,
687 4, pref| Naturae individua ad hoc genus revocamus, et ad invicem comparamus,
688 4, pref| generalissimum appellatur, revocare; nempe ad notionem entis,
689 3, pref| tribuunt, quam propterea flent, rident, contemnunt, vel, quod plerumque
690 3, pref| actiones detestari, vel ridere malunt, quam intelligere.
691 5, pref| quibus videbimus, quantum sapiens potior sit ignaro. Quomodo
692 5, pref| perciperet, et qui toties Scholasticos reprehenderat, quod per
693 2, sch | Scholium~ ~Patet etiam haec Propositio
694 3, pref| moderandis possit, nemo, quod sciam, determinavit. Scio equidem
695 3, pref| quod sciam, determinavit. Scio equidem celeberrimum Cartesium,
696 3, pref| ratione praeclara multa scripserint, et plena prudentiae consilia
697 3, pref| hominum vivendi ratione scripserunt, videntur, non de rebus
698 2, expl| Dico intrinsecas, ut illam secludam, quae extrinseca est, nempe
699 4, def | vel quod ipsam necessario secludat.~ ~IV.~ ~Easdem res singulares
700 5, pref| venaticus contra a leporibus sectandis abstinere assuesceret. Huic
701 | SECUNDA
702 | semel
703 4, pref| eadem vocabula eo, quo dixi, sensu retinere. Per bonum itaque
704 5, pref| sunt «perceptiones, aut sensus, aut commotiones animae,
705 5, pref| excitantur, et objecta externa sentit, quamque Mens eo solo, quod
706 1, axi | impossibile est, ut effectus sequatur.~ ~IV.~ ~Effectus cognitio
707 5, pref| corporeis disjungi, ex quo sequeretur, ut, quamvis Mens firmiter
708 3, pref| quae communes naturae leges sequuntur, sed de rebus, quae extra
709 4 | PARS QUARTA - DE SERVITUTE HUMANA, SEU DE AFFECTUUM
710 4, pref| et coercendis affectibus Servitutem voco; homo enim affectibus
711 | sibi
712 4, pref| existimant) intueri credunt, sibique exemplaria proponere. Cum
713 5, dem | connexio idearum. Quare sicuti ordo, et connexio idearum
714 4, pref| fuisse horum vocabulorum significatio. Sed postquam homines ideas
715 4, pref| opus aliquod videt, cujus simile nunquam viderat, nec mentem
716 5, pref| determinabit, ac antea a simili glandulae suspensione repulsi
717 3, pref| primas suas causas explicare, simulque viam ostendere studuisse,
718 | simus
719 3, pref| consequuntur, ac reliqua singularia; ac proinde certas causas
720 5, pref| connexus esse per naturam singulis ex nostris cogitationibus
721 5, pref| glans ita in medio cerebro sita reperiatur, ut tam facile,
722 4, def | quaedam efficiendi, quae per solas ipsius naturae leges possunt
723 4, pref| imperfectas vulgo appellent; solent namque homines tam rerum
724 5, pref| sentit, quamque Mens eo solo, quod vult, varie movere
725 5, pref| commotiones animae, quae ad eam speciatim referuntur, quaeque NB.
726 4, pref| solemus ex eo, quod ejusdem speciei, aut generis individua ad
727 4, def | avaritia, quae amoris sunt species; nec natura, sed per accidens
728 5, pref| quae ad ipsius beatitudinem spectant, deducemus.~ ~
729 5, pref| illud autem ad Logicam spectat. Hic igitur, ut dixi, de
730 1, dem | esse non potest. Q[uod]. E[sse]. D[emonstrandum].~ ~
731 5, pref| Philosophus, qui firmiter statuerat, nihil deducere, nisi ex
732 5, pref| jam supra demonstravimus. Stoici tamen putarunt, eosdem a
733 5, pref| coacti sunt fateri, usum, et studium non parvum requiri ad eosdem
734 3, pref| simulque viam ostendere studuisse, qua Mens in Affectus absolutum
735 | suarum
736 | sub
737 5, axi | Axiomata~ ~I.~ ~Si in eodem subjecto duae contrariae actiones
738 5, dem | et 7 Affect.), hac igitur sublata, Amoris, vel Odii forma
739 2, def | necessario ponitur, et quo sublato res necessario tollitur;
740 1, pr4 | diversitate attributorum substantiarum, vel ex diversitate earundem
741 1, def | cogitatio corpore.~ ~III.~ ~Per substantium intelligo id, quod in se
742 5, pref| voluerint explicare, Hypothesin sumat omni occulta qualitate occultiorem.
743 2 | Mentis humanae, ejusque summae beatitudinis cognitionem,
744 | suorum
745 4, def | loco, in quo sumus, illam superat, quam distincte imaginamur,
746 5, pref| quandoquidem haec falsa esse, satis superque ostenderim. Igitur quiia
747 4, pref| quis aliquod opus (quod suppono nondum esse peractum) viderit,
748 4, pref| Melancholico, mala lugenti; surdo autem neque bona, neque
749 5, pref| suspendatur, quo semel fuit suspensa a spiritibus, hoc, aut illo
750 5, pref| antea a simili glandulae suspensione repulsi fuerant. Praeterea
751 | suum
752 | Talis
753 1, expl| tempus explicari non potest, tametsi duratio principio, et fine
754 5, pref| quam ego vix credidissem a tanto Viro prolatam esse, si minus
755 5, pref| Nam nescio, an haec glans tardius, vel celerius a Mente circumagatur,
756 4, pref| eademque res potest eodem tempore bona, et mala, et etiam
757 5, pref| cum vi eandem suspensam tenere potest. Nam nescio, an haec
758 1, def | quae alia ejusdem naturae terminari potest. Ex. gr. corpus dicitur
759 4, pref| negationem involvit, ut terminus, finis, impotentia, etc.
760 3 | PARS TERTIA - DE ORIGINE, ET NATURA
761 2, expl| necessario ponit, non autem tollit.~ ~VI.~ ~Per realitatem,
762 5, pref| distincte perciperet, et qui toties Scholasticos reprehenderat,
763 | totius
764 5, pref| reperiatur, ut tam facile, totque modis circumagi possit,
765 3, pref| ineptias more Geometrico tractare aggrediar, et certa ratione
766 4, def | eos, qui hominem diversum trahunt, quamvis ejusdem sint generis,
767 4, pref| ad majorem perfectionem transire, et contra, me non intelligere,
768 5, pref| glandulae isti pineali Mens tribuere, et quanta cum vi eandem
769 3, pref| quod ipsius vitio possit tribui; est namque natura semper
770 4, pref| quatenus iisdem aliquid tribuimus, quod negationem involvit,
771 3, pref| cui naturae humanae vitio, tribuunt, quam propterea flent, rident,
772 5, dem | constituit, est Laetitia, vel Tristitia, concomitante idea causae
773 4, pref| et domuum, aedificiorum, turrium, etc. exemplaria excogitare,
774 5, pref| unionis, nec ipsius Mentis ullam singularem causam assignare
775 4, def | omnia illa objecta, quae ultra ducentos pedes a nobis distant,
776 5, pref| fuerant. Praeterea statuit, unamquamque Mentis voluntatem natura
777 1, dem | Patet etiam ex Defin. 3. Unaquaeque enim in se debet esse et
778 | unde
779 5, pref| conceperat, ut nec hujus unionis, nec ipsius Mentis ullam
780 3, pref| quas omnia fiunt, et ex unis formis in alias mutantur,
781 5, pref| cogitationis arctissime unitae cuidam quantitatis portiunculae?
782 4, pref| perfectum vocaret, quod cum universali idea, quam ejusmodi rei
783 5, pref| fuerit, ad causam totius Universi, hoc est, ad Deum recurrere.
784 1, def | infinitis attributis, quorum unumquodque aeternam, et infinitam essentiam
785 1, dem | causa esse non potest. Q[uod]. E[sse]. D[emonstrandum].~ ~
786 5, pref| principiis coacti sunt fateri, usum, et studium non parvum requiri
787 4, pref| perfectionem in genere realitatem, uti dixi, intelligam, hoc est,
788 4, def | certo scimus nobis esse utile.~ ~II.~ ~Per malum autem
789 | utraque
790 3, pref| rationi repugnare, quaeque vana, absurda, et horrenda esse
791 5, pref| Mens eo solo, quod vult, varie movere potest. Hanc glandulam
792 3, pref| certa ratione demonstrare velim ea, quae rationi repugnare,
793 5, pref| quantitatis portiunculae? Vellem sane, ut hanc unionem per
794 5, pref| tandem potuit, ut domesticus venari, venaticus contra a leporibus
795 5, pref| scilicet domestici, alterius venatici, conatus est ostendere;
796 5, pref| potuit, ut domesticus venari, venaticus contra a leporibus sectandis
797 4, def | 18 p. 3, quod vide.~ ~Sed venit hic praeterea notandum,
798 2, expl| objectum consideratur, omnes verae ideae proprietates, sive
799 5, pref| sententia (quantum ex ipsius verbis conjicio), quam ego vix
800 1, dem | per Defin. 3 et Axiom. 6) vere considerata, non poterit
801 1, expl| enim existentia, ut aeterna veritas, sicut rei essentia, concipitur,
802 | vero
803 3, pref| causas explicare, simulque viam ostendere studuisse, qua
804 4, pref| sit, quanquam meliora sibi videat, deteriora tamen sequi.
805 5, pref| unusquisque motus hujus glandulae videatur connexus esse per naturam
806 5, pref| beatitudo sit ex quibus videbimus, quantum sapiens potior
807 3, pref| intelligere. His sine dubio mirum videbitur, quod hominum vitia, et
808 4, pref| imperfectam reliquisse, credunt. Videmus itaque homines consuevisse,
809 4, pref| aliquid in natura fieri vident, quod cum concepto exemplari,
810 4, pref| videt, cujus simile nunquam viderat, nec mentem opificis novit,
811 5, pref| observare, nec distincte videre credo, sola Mentis cognitione
812 4, pref| Verum si quis opus aliquod videt, cujus simile nunquam viderat,
813 5, pref| mirari satis non possum, quod vir Philosophus, qui firmiter
814 5, pref| vix credidissem a tanto Viro prolatam esse, si minus
815 4, def | intelligo.~ ~VIII.~ ~Per virtutem, et potentiam idem intelligo,
816 5, pref| motus audaciae junxerit, viso tamen periculo, glans ita
817 3, pref| videbitur, quod hominum vitia, et ineptias more Geometrico
818 5, pref| verbis conjicio), quam ego vix credidissem a tanto Viro
819 4, pref| videtur prima fuisse horum vocabulorum significatio. Sed postquam
820 4, pref| ac illa, quae perfecta vocamus, et non quod ipsis aliquid,
821 4, pref| perfectas, aut imperfectas vocare, magis ex praejudicio, quam
822 4, pref| unusquisque id perfectum vocaret, quod cum universali idea,
823 2, sch | infinitis Dei attributis, ut volebamus.~ ~
824 3, pref| Nam ad illos revertere volo, qui hominum Affectus, et
825 5, pref| qualitates res obscuras voluerint explicare, Hypothesin sumat
826 5, pref| objectum remotum intuendi, haec voluntas efficiet, ut pupilla dilatetur;
827 5, pref| At quandoquidem cuilibet voluntati possumus jungere motum quemcunque
828 5, pref| quamque Mens eo solo, quod vult, varie movere potest. Hanc
|