Caput

 1 II   |       creatore. Obducti dehinc de deo carnis auctore et de Christo
 2 II   |            congruente scilicet et deo carnis auctori et Christo
 3 II   |         iam suo quoque titulo: de deo quidem unico et Christo
 4 III  |      praedicant, 'Deus videt' et 'Deo commendo'. At cum aiunt '
 5 III  |   meminero et cor vulgi cinerem a deo deputatum et ipsam sapientiam
 6 V    |        totam hominis figulationem deo nostro cedunt. Quantus hic
 7 V    |          homini fiebant cui mox a deo addicta sunt. Merito igitur,
 8 V    |     dominus eorum, in hoc ab ipso deo extructus est ut dominus
 9 V    |          quidquid omnino homini a deo prospectum atque promissum
10 VI   |       rapinam existimavit pariari deo. Ita limus ille iam tunc
11 VI   |       obsoletiore matrice. Ita et deo licuit carnis aurum de limi
12 VII  |         dicet figulo, id est homo deo; et si apostolus In testaceis
13 VII  |     suscepit. Non es  diligentior deo, uti tu quidem Scythicas
14 VII  |   dominari credendum est ut magis deo proximam, hoc quoque ad
15 VII  |     carnis exuberat quod proximam deo et continet et ipsius dominationis
16 VIII |           cardo, de qua cum anima deo alligatur ipsa est quae
17 VIII |           ut anima eligi possit a deo. Sed et  caro abluitur ut
18 VIII |           vescitur ut et anima de deo saginetur. Non possunt ergo
19 VIII |     coniungit. Nam et  sacrificia deo grata, conflictationes dico
20 VIII |      notitia eius de bonis carnis deo adulantur. Age iam, quid
21 X    |    adfirmat eos qui in carne sint deo placere non posse, quia
22 X    |          potius inducent? Quoniam deo magis congruit in salutem
23 XI   |      mundum adnuentes conditionem deo nostro adscribunt. Igitur
24 XIV  |           minus parabolis operato deo quam locuto, veniamus et
25 XIV  |    dominus quod auctor. Igitur si deo et domino et auctori  congruentissimum
26 XIV  |          congruentissima scilicet deo destinatio iudicii. De cuius
27 XIV  |       aliquo minus, ut sic quoque deo dignum dum pro tanta eius
28 XVIII|          ipsi inemeribile sit aut deo impossibile aut iudicio
29 XVIII|        quod etsi praedicatum id a deo non fuisset ultro praesumi
30 XIX  |         dei per quam homo mortuus deo non minus in errore iacuerit
31 XIX  |      redanimatus et revivificatus deo, ignorantiae morte discussa,
32 XXI  |       maiora crederentur. Et puto deo nec livorem nec dolum nec
33 XXII |           adlegendarum scilicet a deo et congregandarum cum reliquiis
34 XXIII|     abscondita est cum Christo in deo. Nondum ergo adprehensa
35 XXIII|  potentator et rex regnantium, de deo dicens. De quibus  temporibus
36 XXIV |           serviendum vivo et vero deo et ad expectandum a caelis
37 XXIV |       adventu ipsius? Item, Coram deo et patre nostro in adventu
38 XXV  |          totum quodcunque nobis a deo repromittitur,  et vacat
39 XXXII|    libidinosus, audiens aliquid a deo destinatum et in carnes
40 XXXIV|   exemplum est. Aut quam indignum deo dimidium hominem  redigere
41 XXXV |           gehennam si non magis a deo timuerit occidi, ita et
42 XXXV |         cum anima occidi habeat a deo in gehennam, satis de utroque
43 XLIII|        immorantes placibiles esse deo: omnes enim manifestari
44 XLVI |      dicens eos qui in carne sunt deo placere non posse, statim
45 XLVI | monstrabat, atque ita illos demum deo placere non posse, non qui
46 XLVI |     viverent, placere autem illos deo qui in carne positi secundum
47 XLVII|       erunt carni, viventes autem deo in Christo Iesu, per carnem
48 XLVII|          sed exhibete vosmetipsos deo velut ex mortuis vivos----
49 XLVII|      delinquentia, famulati autem deo, habetis fructum vestrum
50 XLVII|          vivam sanctam placibilem deo. Quomodo 'vivam' si peritura
51 LII  |          salvum accipere corpus a deo non potest. Sed  enim salvum
52 LII  |   vestitum. Haec sunt ei corpus a deo aliud, in  quod non abolitione
53 LII  |       suum sit quod extrinsecus a deo acquirit. Servi igitur 
54 LIII |          quod in illam decretum a deo non est: proponant corruptelam
55 LVI  |      iniquum, utrumque autem quam deo indignum, aliam substantiam
56 LVI  |        qui merui, quomodo gloriam deo dicam? Quomodo canam illi
57 LVII |     tantam gratiam qualiscumque a deo consequi? Non enim et nunc
58 LVII |          Quomodo vita confertur a deo, ita et refertur: quales 
59 LVII |      gratiam impie adseris, quasi deo minus liceat et mutare naturam
60 LVII |       honoratur. Permitte hanc et deo potestatem  per vim illius
61 LXI  |        Helias ieiunio functi solo deo alebantur: iam tunc enim
62 LXIII|         et homini deum et hominem deo reddet, carni spiritum et
63 LXIII|          quam quae tecum etiam in deo nascitur. Tu potius illi