Caput

 1 I      |   recenseantur. Certe recidivatum  animae corporalem pronuntiaverunt,
 2 II     |    resurrectionem, solius scilicet animae, ita aspernati carnem sicut
 3 II     |           vindicata constabilitur. Animae autem  salutem credo retractatu
 4 II     |         plenissimum de omni  statu animae stilum: quam imprimis immortalem
 5 III    |         nota sunt, ut immortalitas animae penes plures, ut deus noster
 6 V      |       atque promissum est non soli animae verum et carni scias debitum,
 7 VII    |         limi rudimenta deposuit et animae ornamenta suscepit. Non
 8 VII    |     adaeques dignitatem, deus vero animae suae umbram, spiritus sui
 9 VII    |         anima circumferat, utrumne animae caro an anima adpareat carni.
10 VII    |            atque adeo vivere totum animae carnis est ut non vivere
11 VII    |           non vivere aliud non sit animae quam a carne divertere.
12 VII    |     universa per carnem subiacent  animae, carni quoque subiacent:
13 VII    |             dum ministra et famula animae deputatur, consors et coheres
14 VIII   |        grata, conflictationes dico animae, ieiunia et seras et aridas
15 X      |        exprobari oportere  nisi in animae suggillationem quae carnem
16 XIV    |     censura divina praesideat, tam animae quam et carni: quod enim
17 XV     |      denique carnis speciem, arcem animae, etiam dominus in suggillatione
18 XV     |         appellatur, caro erit omne animae cogitatorium. Nunquam anima
19 XVI    |              XVI. Sed cum imperium animae obsequium carni distribuimus,
20 XVI    |       velint carnem sic in officio animae conlocare, non quasi ministram
21 XVI    |            potius vasculi adparere animae, ut instrumentum non ut
22 XVI    |         non ut ministerium: itaque animae solius iudicium praesidere,
23 XVI    |       consata conformata congenita animae, etiam in omni operatione
24 XVI    |           per  semetipsam quod non animae deputetur, nihilominus peccatricem
25 XVII   | sustineretur in finem quod et nunc animae decerpunt apud inferos,
26 XVIII  |  admittamus interdum  mortalitatem animae adsignari ab haereticis,
27 XVIII  |        carnem scilicet: neque enim animae humandae spatium desiderasset,
28 XIX    |             discidium carnis atque animae, sed ignorantiam dei per
29 XIX    |           et plerique, ab excessu  animae resurrectionem vindicantes,
30 XXV    |    sternitur, quem martyrum quoque animae sub altari ultionem et iudicium
31 XXVI   |            aquam spiritus et vinum animae vigorantis ex vite Christo:
32 XXXIII |           praestruximus tam corpus animae  quam et carnis obnoxium
33 XXXIII |         pensandis, ne corporalitas animae occasionem subministrans
34 XXXIV  | perditionis humanae causa est, tam animae instinctu ex concupiscentia
35 XXXIV  |       fuerit. Porro aut  recipimus animae immortalitatem, ut perdita
36 XXXIV  |            filius aspiciebatur, et animae  per quam credebatur. Ergo,
37 XXXIV  |         fuerunt opera carnis atque animae, multo magis nobis: feliciores
38 XXXV   |            non qui corpus occidant animae autem nihil nocere possint,
39 XXXV   |          illo erit dictum. Item si animae corpus opponitur  vacabit
40 XXXV   |           occisionem carnis  atque animae in gehennam ad interitum
41 XXXVI  |           siquidem Sadducaei neque animae neque carnis admittunt salutem
42 XXXVIII|       idcirco tunc resurrectionem  animae soli destinatam in carne
43 XXXVIII|         aliter ostendi resurrectio animae invisibilis nisi per visibilis
44 XXXVIII|            est. Maius est autem si animae cum corporibus resuscitabuntur
45 XXXVIII|    expeteret quod minus haberetur, animae dico solius resurrectionem,
46 XXXVIII|   commendabant quidem et carnis et animae resuscitationem, ne cui
47 XXXIX  |             non inrisuri omnino si animae solius restitutionem ab
48 XL     |         est carnem, salutem quidem animae, id est interiori homini,
49 XL     |            homo, quae post exilium animae cadaver inscribitur.  Ita
50 XL     |        dilectionem non substantiva animae ponens sed conceptiva: In
51 XL     |        caro nostra: dehinc, ut et  animae daret compassionem, In omnibus
52 XLV    |            docuimus in commentario animae: contemporant fetu, coaetant
53 LIII   |          corpus animale dici, inde animae nullo modo competit.  Caro
54 LIII   |       recognosce ad carnis, non ad animae,  resurrectionem omnibus
55 LIII   |          ordo in utroque Adam, non animae,  ut primus homo in animam
56 LIII   |      spiritum caro, sed arrabonem, animae autem non arrabonem sed
57 LVI    |        demutatio excipitur, non et animae simul, quae in omnibus praefuit
58 LVI    |           anima mutabitur, iam nec animae resurrectio est: nec ipsa
59 LVII   |         consequi? Non enim et nunc animae solius admittens salutem
60 LVIII  |        ipsaque mors ex laesuris et animae et carnis obveniunt, quomodo
61 LVIII  |     scilicet laesurae carnis atque animae? Ubi casus adversi apud