Caput
1 V | non soli animae verum et carni scias debitum, ut si non
2 VI | si tamen tantum possim carni vindicare quantum contulit
3 VII | postmodum caro fieret ex limo carni utique negotium gessit.
4 VII | potius inseruit et inmiscuit carni? Tanta quidem concretione
5 VII | animae caro an anima adpareat carni. Sed etsi magis animam invehi
6 VII | carnem subiacent animae, carni quoque subiacent: per quod
7 IX | sanabo. Quid ea exprobras carni quae deum expectant, quae
8 IX | subvenit. Ausim dicere, si haec carni non accidissent, benignitas
9 X | quidem alibi nihil proprie carni exprobari oportere nisi
10 XII | porro non homini nisi et carni, quale est ut ipsa depereat
11 XIV | praesideat, tam animae quam et carni: quod enim congruet iudicari,
12 XVI | imperium animae obsequium carni distribuimus, prospiciendum
13 XVI | cum aliquas laudis operas carni indicit---- Glorificate,
14 XVI | anima agi, idcirco tamen et carni eos mandat quia et illi
15 XVIII | est praeiudicium sit et carni non minus mortali resurrectionem
16 XXVI | cum comminatur terrae deus carni potius comminari eum dicam,
17 XXVI | cum quid terrae pollicetur carni potius polliceri eum intellegam,
18 XXVI | in paradisum restitutio carni videbitur repromissa, quae
19 XXVIII | resurrectionem. Certe si occidere carni animam eripere est, vivificare,
20 XXVIII | vivificare, contrarium eius, carni animam referre est, caro
21 XXXII | utique triduum concoquendae carni viscera ceti suffecissent
22 XXXIV | immortalis, quod et caro, iam et carni forma illa ex aequo proficere
23 XXXIV | propriam mercedem salutis, et carni per quam filius aspiciebatur,
24 XXXVIII| prosit, spiritum scilicet carni, mortificatae vivificatorem:
25 XL | interiori homini, exitium vero carni, id est exteriori, adiudicaverunt,
26 XL | ipsum interiorem hominem carni deputavit quem in corde
27 XL | promittitur. Atque adeo carni adscripturus pressurarum
28 XLI | dissolutio reputatur, scilicet carni: sed quia domum dixerat
29 XLV | veteri defendant, id est carni. Porro si secundum substantias,
30 XLVI | ait, debitores sumus non carni ad vivendum <secundum carnem>:
31 XLVI | animam esse referendum, carni interdum deputatum quia
32 XLVII | mortuos quidem vos. Cuinam? Carni? Non, sed delinquentiae.
33 XLVII | delinquentiae. Ergo salvi erunt carni, viventes autem deo in Christo
34 XLVII | delinquentiae scilicet mortui, non carni. Nam et adhuc ingerit, Ne
35 XLVII | donativum vitae aeternae, carni utique compensationem salutis
36 XLVIII | portendit qua alii etiam carni ut vicarium baptisma profuturum
37 XLIX | hominem interpretaremur carni et sanguini deditum, id
38 L | vindicare. Non enim resurrectio carni et sanguini directo negatur,
39 LII | et conserva speculum eius carni, eandem credens fructificaturam
40 LIII | nisi quod fuit. Ita unde carni competit corpus animale
41 LIII | secundum carnem. Itaque cum carni conveniat ordo in utroque
42 LIII | aeque distinctio eorum carni distinctionem praeiudicavit,
43 LVI | quae in omnibus praefuit carni? Quale est ut eadem anima
44 LX | controversiam exaggerent carni, maxime eidem, de officiis
45 LXIII | deum et hominem deo reddet, carni spiritum et spiritui carnem,
46 LXIII | invasit. Quid, anima, invides carni? Nemo tam proximus tibi,
|