Caput

 1 I      |     desiderare praesumant. At ego magis ridebo  vulgus tunc quoque
 2 II     |        aliqua secta est Epicureis magis adfinis quam prophetis,
 3 IV     |       sensuum. An aliud prius vel magis audias <tam> ab  haeretico
 4 VII    |          adpareat carni. Sed etsi magis animam invehi atque  dominari
 5 VII    |         dominari credendum est ut magis deo proximam, hoc quoque
 6 VIII   |           ei debere desierit, hoc magis vincta quo absoluta. ~
 7 X      |      potius inducent? Quoniam deo magis congruit in salutem redigere
 8 XV     |         sola decedit. At enim non magis sola decedit quam sola decucurrit
 9 XVI    |         divinae tamen benignitati magis competit innocentes liberare:
10 XVI    |    temperatum elidere solemus quo magis puero irascamur: gladium
11 XX     |        Quis haec interpretabitur  magis quam recognoscet? res in
12 XXV    |      clausula temporum? Ita nobis magis competit  etiam spiritalem
13 XXVI   |       consistorii sui exitus, quo magis ipse pensabit quae propter
14 XXIX   |     substantiae obradiant, quanto magis quae hanc spem in ipsas
15 XXX    | reformatio qualis adfingitur. Sed magis  religiosum est veritatem
16 XXXII  |           carnis et sanguinis quo magis exprimatur resurrectio etiam
17 XXXII  |     pensandam. Quis ergo discendi magis adfinis quam  praesumendi,
18 XXXIV  |        carnis atque animae, multo magis nobis: feliciores enim qui
19 XXXV   |      occidetur in gehennam si non magis a deo timuerit occidi, ita
20 XXXVI  |        versutiam elidens  nostram magis sententiam erexerit. Causa
21 XXXVIII|         enim. Itaque secundum nos magis conlocavit utriusque  propositionem.
22 XXXVIII|        non valuit inducere, multo magis plenitudinem exempli sine
23 XXXIX  |      nondum transactam et, de quo magis quaerebatur, corporalem
24 XLIII  |   Fidentes autem et boni ducentes magis peregrinari a corpore et
25 XLIII  |           scilicet ut per speciem magis incedamus quam per fidem,
26 XLV    |      postumat, effectu anticipat: magis illud prius est sine quo
27 LI     |          regnum dei edixerat, quo magis hoc exaggeraret ipsi quoque
28 LIII   |       resuscitatur. Quid mirum si magis inde vocata est unde conferta
29 LVII   |   dissolutione reparabitur, multo magis de vexatione revocabitur.
30 LVII   |      demutamur in gloriam, quanto magis in incolumitatem? Vitiatio 
31 LVII   |       edurum, cum cadaver? Quando magis homo debilis, nisi cum totus?
32 LVII   |            nisi cum totus? Quando magis paralyticus, nisi cum immobilis?
33 LVIII  |          corporum lege, et carnis magis utique et conservatorem
34 LXI    |       libidines fluitent: cur non magis qua potuum defluxus colentur?
35 LXI    |          homine salvo, et quidem  magis tunc ut in aeterna dispositione,
36 LXI    |          in aeterna dispositione, magis non desiderabimus quae iam
37 LXII   |       subeant dispositionem, non  magis sollemnibus carnis obnoxii
38 LXIII  |          post  deum diligas: nemo magis frater tuus quam quae tecum