Caput
1 VI | redibis, origo recensetur, non substantia revocatur. Datum est esse
2 X | ponit ut carnis non tamen substantia sed actus oneretur, dicemus
3 XII | funestatur mundi honor, omnis substantia denigratur: sordent silent
4 XVI | extranea omnino materia a substantia hominis: caro autem, ab
5 XVIII | quoque expressit cum ipsa substantia indutus, Diruite inquit
6 XXXIV | advehitur, ex utraque utique substantia restituendi hominis exemplum
7 XXXIV | Ecce enim, ex quacunque substantia hominem perisse praesumpseris,
8 XXXVIII| plenitudinem exempli sine eadem substantia exhibere non possit. Nullum
9 XLII | revestitos voluit intellegi eadem substantia qua fuerant spoliati: ut
10 XLIV | ergo aliena salutis, in substantia perpetuae dissolutionis,
11 XLV | duos istos homines, sane ex substantia duplici, non tamen et aetate,
12 XLIX | caelestis tales et caelestes. Substantia tales? An primo disciplina,
13 XLIX | disciplina captavit? atquin substantia nullo modo separabuntur
14 XLIX | caelestes secundum illum non de substantia praesenti sed de futura
15 XLIX | in gloria, non tamen in substantia. Denique praemissa differentia
16 XLIX | differentia dignitatis in eadem substantia et nunc sectandae et tunc
17 XLIX | loquitur in quo homo nulla alia substantia est quam caro et anima,
18 LI | nostris puriora, idem tamen et substantia et forma qua ascendit, talis
19 LIII | praestruxit? Ex qua enim substantia pariant inter se Christus
20 LIII | disponi non possunt, de substantia dumtaxat: de loco enim
21 LIII | forsitan possint. Hic autem de substantia carnis primus et novissimus
22 LV | et totus homo in hoc aevo substantia quidem ipse sit multifariam
23 LVII | inquiunt, ipsa eademque substantia revocatur cum sua forma
24 LIX | in ipsis nationibus una substantia est, non materia sed mercede
25 LXII | superficiem salva intus substantia propria. Igitur si angeli,
26 LXII | tanquam homines, in eadem substantia spiritus carnalem tractationem
27 LXII | tanquam angeli, in eadem substantia carnis spiritalem subeant
|