Caput
1 VII | id est homo deo; et si apostolus In testaceis ait vasculis:
2 VII | superstruebatur. Hinc et apostolus circumcisionem despoliationem
3 XVI | sapit, non supellex. Hoc et apostolus sciens, nihil carnem agere
4 XXIII | XXIII. Docet quidem apostolus Colossensibus scribens mortuos
5 XXIV | sunt? Miserrimi revera, ut apostolus pronuntiavit, qui in ista
6 XXXIV | eum relevans? Atquin et apostolus suggerit, ubi delictum abundaverit
7 XXXIX | torquere coepit, tunc et apostolus per totum paene instrumentum
8 XL | nisi cohaerentes. Porro apostolus interiorem hominem non
9 XLI | pertinere: divisionem enim facit apostolus cum subicit, Nam et in
10 XLV | possumus esse, nescimus. Sed apostolus veterem hominem manifeste
11 XLVI | quid ego nodosius, cum apostolus absolutius? Si enim, inquit,
12 XLVIII| praeiudicet. Ut opinor, apostolus disposita ad Corinthios
13 XLIX | condicione exheredaverit apostolus a dei regno aeque de antecedentibus
14 XLIX | vetustatis. Plane si nunquam apostolus pro operibus substantiam
15 XLIX | hanc definitionem erupisset apostolus eliminandi carnem et sanguinem
16 XLIX | Et hoc enim infulciens apostolus carnem et sanguinem de fructibus
17 LII | terra erat sumpta. Hinc et apostolus concepit seminari eam dicere
18 LIII | induens spiritum. Hunc ordinem apostolus disponens, in Adam quoque
19 LVII | redintegratorem. Atque adeo et apostolus, Et mortui, inquit, resurgent
20 LIX | propter hominem. Sedenim apostolus scribens, Sive mundus sive
|