Caput

 1 X      |      spiritus meus super ipsos homines, quia caro sunt: sed et
 2 XIII   | phoenicibus, nihil magnum. Sed homines semel interibunt, avibus
 3 XVI    |        voluntatis in utrumque, homines scilicet et ipsos: idcirco
 4 XXXII  |   Christianum vel maxime nomen homines vel ipsos etiam iniquitatis
 5 XXXVIII|      stabula: siquidem et ipsi homines veteres, id est peccatores, 
 6 XL     |  Nactae denique haereses  duos homines ab apostolo editos, interiorem,
 7 XLV    |  rursus alia caecitate in duos homines impingunt, in veterem et
 8 XLV    |      coaetant natu: duos istos homines, sane ex substantia duplici,
 9 XLIX   |   caelestes, semel ab apostolo homines dicti. Si enim et Christus,
10 LVII   |         Quae impossibilia apud homines possibilia apud deum: et,
11 LXII   |       angeli aliquando tanquam homines fuerunt edendo et bibendo
12 LXII   |      si angeli, facti  tanquam homines, in eadem substantia spiritus
13 LXII   |        susceperunt, cur non et homines, facti tanquam angeli, in
14 LXII   |      dixit, 'erunt angeli', ne homines negaret, sed 'tanquam angeli',
15 LXII   |       sed 'tanquam angeli', ut homines conservaret: non abstulit