Caput

 1 XIV    |     auctori  congruentissimum est iudicium in hominem destinare de
 2 XIV    |   observare curarit an non, idque iudicium resurrectio expunget, haec
 3 XIV    |           perfectumque credendum  iudicium dei, ut ultimum iam atque
 4 XVI    | ministerium: itaque animae solius iudicium praesidere, qualiter usa
 5 XVII   |          inferos, prior degustans iudicium sicut prior induxit admissum,
 6 XX     |         sed manifeste venturum in iudicium cum presbyteris et archontibus
 7 XXV    |     animae sub altari ultionem et iudicium flagitantes  sustinere didicerunt,
 8 XXXIII |    sententiis dominus edicit sive iudicium sive regnum dei sive resurrectionem.
 9 XXXVIII|        habet vitam aeternam et in iudicium non veniet sed transiet
10 XXXVIII|          monumentis processuri in iudicium aperte praedicantur. Ceterum
11 L      |    resurrectioni: est autem et in iudicium resurrectio. Immo et  confirmatur
12 L      |         tamen formae resurgere in iudicium quia non resurgant in regnum.
13 LIX    | substantias, distinxit. Quis enim iudicium dei non in sententia duplici