XXVI. [1] Unum
adhuc respondebo ad propositionem priorem allegoricarum scripturarum,
licere et nobis corporalem resurrectionem de patrocinio figurati proinde eloquii
prophetici vindicare. [2] Ecce
enim divina in primordio sententia terram hominem pronuntiando ----Terra es et
in terram ibis, secundum substantiam scilicet carnis quae de terra erat sumpta
et quae prior homo fuerat appellata, sicut ostendimus----dat mihi disciplinam
in carnem quoque interpretandi si quid irae vel gratiae in terram deus
statuit, quia nec proprie terra iudicio eius obnoxia est, quae nihil boni seu
mali admisit, maledicta quidem quod hauserit sanguinem, sed et hoc ipsum in
figuram carnis homicidae. [3] Nam et si
iuvari seu laedi habet terra, id quoque propter hominem, uti ille iuvetur
sive laedatur per consistorii sui exitus, quo magis ipse pensabit quae propter
illum etiam terra patietur. [4] Itaque
et cum comminatur terrae deus carni potius comminari eum dicam, et cum
quid terrae pollicetur carni potius polliceri eum intellegam, ut apud David,
Dominus regnavit, exultabit terra----id est caro sanctorum, ad quam pertinet
regni divini fructus----: [5] dehinc
subiungit, Vidit et concussa est terra, montes velut cera liquefacti sunt
a facie domini----caro scilicet profanorum----: Et videbunt enim eum qui
confixerunt. [6] Atque adeo, si
simpliciter de terrae elemento utrumque existimabitur pronuntiatum, quomodo
congruet et concuti et liquefieri eam a facie domini, quo supra regnante
exultavit? [7] Sic et apud Esaiam,
Bona terrae edetis, bona carnis intellegentur, quae illam manent in regno dei
reformatam et angelificatam et consecuturam quae nec oculus vidit nec auris
audivit nec in cor hominis ascenderunt. [8] Alioquin
satis vanum ut ad obsequium deus fructibus agri et cibariis vitae huius
invitet, quae etiam inreligiosis et blasphemis semel homini addicta conditione
communicat, pluens super bonos et malos et solem suum emittens super iustos et
iniustos. [9] Felix nimirum fides,
si ea consecutura est quibus hostes dei et Christi non modo utuntur verum etiam
abutuntur, ipsam conditionem colentes adversus conditorem. Bulbos et tubera in
terrae bonis deputabis, domino pronuntiante ne in pane quidem victurum hominem?
[10] Sic Iudaei terrena solummodo
sperando caelestia amittunt, ignorantes et panem de caelesti repromissum
et oleum divinae unctionis et aquam spiritus et vinum animae vigorantis ex vite
Christo: [11] sicut et ipsam terram
sanctam Iudaicum proprie solum reputant, carnem potius domini
interpretandam quae exinde et in omnibus Christum indutis sancta sit terra,
vere sancta per incolatum spiritus sancti, vere lac et mel manans per
suavitatem spei ipsius, vere Iudaea per dei familiaritatem: Non enim qui in
manifesto Iudaeus, sed qui in occulto: [12] ut
et templum dei eadem sit, et Hierusalem, audiens ab Esaia, Exsurge,
exsurge, Hierusalem, indue fortitudinem brachii tui, exsurge sicut in primordio
diei, scilicet in illa integritate qua fuerat ante delictum transgressionis. [13] Qui enim in eam Hierusalem voces eiusmodi
competent exhortationis et advocationis, quae occidit prophetas et
lapidavit missos ad se et ipsum postremo dominum suum confecit? Sed nec ulli
omnino terrae salus repromittitur, quam oportet cum totius mundi habitu
praeterire. [14] Etiam si quis audebit
terram sanctam paradisum potius argumentari, quam et patrum dici capiat,
Adae scilicet et Evae, proinde et in paradisum restitutio carni videbitur
repromissa, quae eum incolare et custodire sortita est, ut talis illuc
homo revocetur qualis inde depulsus est.
|