Poema, Versus

 1   1, 5  |     referens tenuem non parvo munere praedam,~
 2   6, 81 |   Ergo ad condignas tanto pro munere grates,~
 3   6, 155|   mihi non meritae, nec tanto munere dignae~
 4  10, 27 |                Fandique munus munere indultum Dei,~
 5  12, 38 |     Excubiis servare piis; et munere in isto~
 6  13, 32 |        Exores, liceat placati munere Christi,~
 7  14, 13 |         Ergo dies, tanto quae munere rettulit alto~
 8  14, 37 |    Vinxerit, ista dies divino munere solvit.~
 9  14, 132|    hoc quoque nos iterum tibi munere donet,~
10  15, 32 |       incentor Christus mihi: munere Christi~
11  15, 43 |     pars hominum minima, isto munere fretus,~
12  15, 293|     Mente pia oblato laetatur munere Felix;~
13  15, 329|        Impiger optato gavisus munere Felix,~
14  18, 46 | quidem, sed mutua dicant: ego munere linguae,~
15  18, 61 |                               Munere pauper anus, sed prodiga
16  18, 184|   Quae populis medico Felicem munere praestat~
17  18, 215|     Deus e pretio mentis, non munere cernens,~
18  18, 444|   refert, non aere gravi, nec munere surdo,~
19  18, 445|                               Munere sed vivo linguae mentisque
20  19, 319|   abfuerant, et ob hoc, puto, munere magno~
21  19, 325|  Novimus Ambrosio, qui fultus munere tali,~
22  20, 41 |   Solus habens proprium, quod munere praestat habere~
23  20, 255|   Quas illi referam tanto pro munere digne ~
24  20, 392|     Nutrierant nostris votivo munere pactam~