Poema, Versus

 1   6, 44 |       Aeterni mandata Dei, cui cura piorum~
 2   6, 89 |                   Ut summi sit cura Dei, dimissus ut alto~
 3   9, 32 |     oblitus mea moenia, te mea cura,~
 4  10, 119|                        Si tibi cura mei reditus, illum aspice,
 5  10, 294|                                Cura sit ad Domini praeceptum
 6  11, 8  |                                Cura mihi semper fuit, et manet,
 7  13, 14 |    maria intravi duce te, quia cura pericli~
 8  14, 121| commendaque Deo, ut cum sedula cura~
 9  15, 203|                                Cura sui gregis urit et afficit;
10  18, 228|                 Ducebat; neque cura minor saturare juvencos,~
11  18, 265|     Quos tua perpetuo servabat cura favore,~
12  18, 342|        et quamquam neget aegro cura quietem,~
13  20, 3  |        Mancipia, hisque favent cura propiore fovendis,~
14  20, 104|                                Cura viri, quem paulatim quasi
15  20, 127|                 Astiterat, cui cura foret relevare gravatum~
16  20, 367|                      Unde haec cura fuit pecori, quae rara fideles~
17  20, 438|                                Cura Deo? Sed qui propter nos