Poema, Versus

 1   6, 222|               Quae nequeunt homines: simul effugienda ciborum,~
 2   6, 240|            Sic primi vixere homines, mundoque recenti~
 3   6, 285|               Quodque novos homines faciat. Quid quaerimus ultra?~
 4  10, 55 |             Aeterna jungens homines inter et Deum,~
 5  15, 47 |        Qui facis Omnipotens homines divina valere,~
 6  18, 377|                         Non homines pulsare videt; sed quod
 7  19, 125| miseri, dii non sunt, atque homines sunt, ~
 8  19, 248|      Istic nequitiae socios homines, ibi poenae.~
 9  19, 264|                  Dediderant homines, hi nunc ubi lumine Christi~
10  20, 23 |         Destimulans ratione homines attendere Christo,~
11  20, 112|                       Illum homines interque manus, interque
12  20, 360|                      Quando homines etiam et mentis ratione
13  20, 390|                      Quidam homines aeque longinqua huc sede
14  20, 444|                 Non taceant homines, quem signis muta loquuntur. ~