Sententia

 1 30 |          impugnat introitus. Et cum bono fine, id est sine vulnere
 2 90 |           enim exsultatio est, quae bono laetatur aeterno. ~
 3 106|          nihil est bonum sine summo bono. Ubi enim deest agnitio
 4 123|             nimia miseria est ab eo bono longe esse, quod ubique
 5 141|           quam ut bonum crearetur a bono. ~
 6 144|            esse nec in summo potest bono, nec nisi in aliquo bono.
 7 144|            bono, nec nisi in aliquo bono. Sola ergo bona alicubi
 8 248|                248-~ ~Non vincit in bono malum, qui in superficie
 9 269|           summo atque incommutabili bono sine fine maneamus. ~
10 280|            est, qua nullius indiget bono. Et ideo certa etiam nobis
11 280|          est, quia nos beatificamur bono quod ipse est, non ipse
12 280|             quod ipse est, non ipse bono quod nos sumus. Nam et nos
13 280|             ac per hoc nullo alieno bono eget, qui bono quod fecit
14 280|         nullo alieno bono eget, qui bono quod fecit non eget. ~
15 289|          naturae. Quod si noluerit, bono se privat, et hoc ei malum
16 298|         ullum malum, nisi in aliquo bono, quia non potest esse nisi
17 304|             prorsus bonum. Sine quo bono nullum esse potest malum,
18 362|       iniquitas, quod elegit, et eo bono fruatur iustitia, quod amavit. ~
19 389|    firmitate ad infirma. Non ergo a bono substantiali ad malum substantiale,
20 389|         substantia malum est, sed a bono aeterno ad bonum temporale,
21 389|       aeterno ad bonum temporale, a bono spiritali ad bonum carnale,
22 389|       spiritali ad bonum carnale, a bono intellegibili ad bonum sensibile,
23 389| intellegibili ad bonum sensibile, a bono summo ad bonum infimum.