Sententia

 1 139|     ut non possit nisi nocere naturae. Non itaque esset vitium
 2 139|   vitium recedere a Deo, nisi naturae, cuius hoc vitium est, potius
 3 144|    sola mala nusquam. Quoniam naturae, etiam illae quae ex malae
 4 144|  malae sunt, in quantum autem naturae sunt, bonae sunt. ~
 5 146|      Nullius, quamvis minimae naturae, nisi Deum creatorem credi
 6 229|   nihil. Cum itaque universae naturae, per Verbum Dei factae sunt,
 7 229|    non natura est, sed vitium naturae, id appetentis quod non
 8 259| faciunt, superato vitio, quod naturae praesidium legis abstulerat.
 9 261| superbiae contracta est poena naturae. ~
10 284|       insolita, quibus aliter naturae cursus innotuit, non autem
11 286|      autem vivere iam non est naturae, sed perversae voluntatis,
12 289| incommutabilis boni adhaerere naturae. Quod si noluerit, bono
13 318|       posse habere caritatem, naturae est hominum. Habere autem
14 353|       quia simplici veritatis naturae esse et nosse non est aliud
15 390|     praestare suam naturam ei naturae, de qua iudicat, praestare
16 392|       a deformi. Memor itaque naturae, non extollaris aliquando.