Lib. Cap. Par.

 1  1,  2, 2|                   quod cum vel Dei nutu vel vitio vetustatis eveniat,
 2  1,  4, 6|    aggressi, quae caelo accederet, nutu Dei, ut officia operantium
 3  1, 15, 3|       itinere facultas panderetur, nutu Dei aversi in rubrum mare
 4  1, 31, 6|          potuit. itaque passim Dei nutu per totam urbem saevitum,
 5  1, 33, 7|                           tum vero nutu Dei in fugam versi non imperia
 6  1, 41, 4|         proelio abstineret; ex suo nutu Ieroboam regnum accepisse. ~
 7  1, 50, 5|      frustra Deo confidere, se Dei nutu potius arma sumpsisse; victorem
 8  2,  5, 5| paenitentiam traditur; servatum ei nutu Dei imperium, donec impleto
 9  2, 30, 8|                            ita Dei nutu accensis omnium animis templum
10  2, 38, 4|  occupaverant, ut nihil sine eorum nutu ageret imperator, obnoxius
11  2, 42, 3|        misere. ut ego conicio, Dei nutu ita gestum, ut vir divinarum