Lib. Cap. Par.
1 1, 4, 2| igitur vacuo tum saeculo ex filiis Noë semen
2 1, 5, 3| digressus, ut laxioribus vacuae tum regionis spatiis uterentur,
3 1, 5, 4| fusi victoriam concessere. tum a victoribus Sodoma direpta
4 1, 5, 6| tum a Melchisedech sacerdote
5 1, 6, 5| impudicorum caecitatem offuderunt. tum Loth ab hospitibus edoctus
6 1, 7, 1| Isaac filius natus est. tum ancillam, de qua Abraham
7 1, 7, 4| tum Abraham Isaac filium iuvenilis
8 1, 9, 4| tum Iacob redire ad patrem cupiens,
9 1, 9, 5| sibi fratrem exploravit. tum ille obviam fratri processit;
10 1, 9, 7| tum a Deo ei immutatum nomen
11 1, 10, 6| negotiatoribus eum, qui tum Aegyptum petebant, vendiderunt.
12 1, 11, 2| tum Thamar meretricio habitu
13 1, 11, 8| tum Ioseph abundantibus per
14 1, 12, 4| tum se cognoscendum Ioseph fratribus
15 1, 12, 7| tum Ioseph benedicendos filios
16 1, 14, 1| auxilii a Deo exspectabant. tum Moysi pascenti oves repente
17 1, 14, 5| tum rex malo coactus, advocato
18 1, 16, 3| ac tum primum impatientis populi
19 1, 16, 4| saturitate ventris desiderans; tum grex coturnicum superne
20 1, 16, 6| tum per Moysen populus admonetur,
21 1, 17, 1| exitio ducis temperabat. tum Moyses mandante Domino apud
22 1, 19, 7| tum Moyses tabernaculum extra
23 1, 20, 4| tum Deus immensam copiam coturnicum
24 1, 20, 7| tum Iesus et Chaleb, qui inter
25 1, 21, 2| sacerdotibus introire, irrumperent. tum vero catervatim in eos grassata
26 1, 21, 3| populi exorta seditio est. tum Moyses a Deo monitus, ut
27 1, 21, 5| tum Moyses in Or montem iter
28 1, 21, 5| ab Iericho molitus est. tum adversus Madianitas certatum
29 1, 22, 3| vadari fluvius poterat, qui tum pleno alveo ferebatur. igitur
30 1, 22, 5| tum Iesus Deum traditur ...
31 1, 25, 4| tum angelus ‘vade’ inquit ‘in
32 1, 25, 8| tum consensu omnium Gedeoni,
33 1, 26, 5| abnuens aciem instruxit. tum Iepta prius quam signum
34 1, 26, 6| choris laeta processerat. tum Iepta consternatus, dolore
35 1, 27, 3| agris hostium immisit. ac tum forte maturis messibus facile
36 1, 27, 5| tum compulsi Iudaei vinctum
37 1, 28, 3| comprehendere nequiverant. tum illi effossis oculis vinctum
38 1, 28, 6| inter columnas statuitur. tum ille tempore arrepto, invocato
39 1, 29, 4| tum Levita in testimonium diri
40 1, 33, 2| hostes, venia Hebraeis data tum Saul iterato a Samuele unctus
41 1, 33, 7| tum vero nutu Dei in fugam versi
42 1, 34, 4| tum rex magna praemia et filiae
43 1, 36, 1| nullumque ei responsum redditum. tum per mulierem, cuius viscera
44 1, 36, 3| quamquam ego arbitrer, tum a Paulo, cuius illa praedicatio
45 1, 37, 1| exemplo flevisse traditur. tum Chebron Iudaeae oppidum
46 1, 38, 1| haec Uri cuiusdam uxor, qui tum in castris erat, fuisse
47 1, 38, 2| tum per Nathan prophetam graviter
48 1, 38, 6| tum eum subita cupido incessit
49 1, 38, 8| tum David videns angelum, cuius
50 1, 39, 4| tum Salomon divinae sapientiae
51 1, 42, 2| auxilio Ieroboae regnum, quod tum a filio tenebatur, multa
52 1, 43, 6| tum iussu Dei regem adiit exprobratoque
53 1, 43, 7| dei sui taciti fatebantur. tum Elias irridens eos ‘ne forte'
54 1, 43, 8| aquam cum hostia absumpsit. tum vero populus solo stratus
55 1, 44, 6| tum Achab verbis Dei a propheta
56 1, 45, 2| tum rex comprehendi eum ac deduci
57 1, 46, 1| adempto nepoti imperio, etiam tum parvo puero, cui Ioas nomen
58 1, 48, 1| Assyriorum fuit, frequens tum incolentium multitudine,
59 1, 49, 4| regemque Aethiopum, qui tum Aegyptum optinebat, in auxilium
60 1, 54, 3| tum vero Sedechias in iram excitatus
61 2, 1, 6| supplicium duceretur, Daniel, tum annos natus XII, increpitis
62 2, 1, 7| multitudo Iudaeorum, quae tum aderat, non sine Deo existimans
63 2, 2, 1| somnium ipsum sibi dicerent; tum demum interpretationi eorum
64 2, 5, 4| tum rex haud dubius divinam
65 2, 6, 4| somnium revelasset, iam tum ob illustrem sapientiam
66 2, 8, 2| reddidit. itaque pauci tum in Iudaeam regressi; ceteris
67 2, 8, 6| tum illi confisi parato dolo
68 2, 8, 8| tum Daniel occultam fraudem
69 2, 9, 2| etenim tum Syria atque omnis Iudaea
70 2, 10, 1| regnum adeptus est, cui Ochus tum nomen erat. hic cum ex Hebraeis
71 2, 11, 3| causam dolorum ut exponeret. tum ille adversa gentis suae
72 2, 12, 2| neque Esther passura fuerit [tum], si in illius matrimonio
73 2, 12, 2| si in illius matrimonio tum fuisset. ~3.
74 2, 13, 5| rem, ut erat, cognoscit. tum vero anceps consilii, quia
75 2, 13, 5| tempore admittitur - et forte tum ita evenerat, ut diebus
76 2, 13, 8| tum Esther arrepto tempore Amanis
77 2, 13, 9| et tum regi compertum, poenam crucis
78 2, 15, 9| ac tum Iudaei montes petiverant;
79 2, 16, 1| moribus quam vultu illustrior tum in castris erat, artis suorum
80 2, 16, 4| tum remotis ministris, priusquam
81 2, 16, 5| castra hostium pergunt. tum vero barbari signum pugnae
82 2, 18, 7| rediens ab Alexandria - namque tum bellum regi Aegyptio intulerat,
83 2, 19, 5| Simone insimulatum diximus. tum Antiochus a Romanis dimissus
84 2, 19, 8| imperio volentes parerent. tum vero foedum spectaculum;
85 2, 20, 2| tum demum reperto duce facta
86 2, 21, 2| quod cum Seron quidam, qui tum Syriae praeerat, comperisset,
87 2, 21, 4| thesauris, largitur. etenim tum praecipue graviter pecuniae
88 2, 21, 6| Iudaeis terrorem intulerunt. tum Iudas cunctis desperantibus
89 2, 23, 2| tum Iudas laxata obsidione regi
90 2, 23, 4| praepositus in proelio occubuit. tum Bacchides et Alcimus resumptis
91 2, 24, 3| Alexandri socerum, iam tum genero infestum, ut sibi
92 2, 25, 3| tum Demetrius, refecto cum Iudaeis
93 2, 26, 1| iure pontificis. id enim ei tum et a suis et a populo Romano
94 2, 26, 5| confugit ad Pompeium, qui tum Mitridatico bello confecto
95 2, 27, 1| Tum Herodes alienigena, Antipatri
96 2, 28, 4| Romam deducto; ad quem tum audiendum plures conveniebant,
97 2, 28, 4| virtutibusque Apostolorum, quas tum crebro ediderant, permoti
98 2, 28, 5| etenim tum illustris illa adversus
99 2, 29, 3| Christianum esse non licebat. tum Paulus ac Petrus capitis
100 2, 30, 2| tum Vitellius e Gallia fretus
101 2, 30, 4| defensoribus irrupere Romani. ac tum forte in diem Paschae omnis
102 2, 31, 4| potissimum putabantur - namque tum Hierosolymae non nisi ex
103 2, 31, 5| fidei proficiebat, quia tum paene omnes Christum Deum
104 2, 31, 6| ita tum primum Marcus ex gentibus
105 2, 32, 1| persecutio quinta agitata. ac tum primum intra Gallias martyria
106 2, 32, 3| mox Decio imperante iam tum septima persecutione saevitum
107 2, 32, 4| ruebatur multoque avidius tum martyria gloriosis mortibus
108 2, 33, 1| imperatores esse coeperunt. namque tum Constantinus rerum potiebatur,
109 2, 33, 2| sane tum Licinius, qui adversum Constantinum
110 2, 33, 4| invaluerit religio Christiana. tum siquidem Hierosolyma horrens
111 2, 34, 1| reginae beneficio crux Domini tum reperta; quae neque in principio
112 2, 35, 1| illa pace generatum. namque tum haeresis Arriana prorupit
113 2, 36, 3| damnatum; in Marcello nihil tum damnatione dignum repertum
114 2, 37, 2| depravatus, videri poterat iam tum nocens fuisse, cum de eo
115 2, 38, 1| Tum vero Arriani, ubi doli parum
116 2, 38, 5| extra oppidum sita, Valente tum eius loci episcopo in solatium
117 2, 39, 2| ceterum a nostris tum apud Arelatem ac Bitteras,
118 2, 39, 2| potius disceptarent, ac tum demum de re cognoscendum,
119 2, 39, 3| Mediolanum convenitur, ubi tum aderat imperator; eadem
120 2, 39, 4| tum Eusebius Vercellensium et
121 2, 39, 5| ipsa venialis, quia etiam tum catechumenus sacramentum
122 2, 41, 5| optinent, Arriani autem aedem, tum de industria vacantem, orationis
123 2, 42, 4| esset Gallorum fides; quia tum, Arrianis prava de nobis
124 2, 44, 7| tum Valens tamquam nostros adiuvans
125 2, 44, 8| Valens subiunxerat, quae tum non intellecta sero demum
126 2, 45, 3| aderat ibi tum Hilarius, a Seleucia legatos
127 2, 45, 8| ceterum Lucifer tum Antiochiae longe diversa
128 2, 46, 1| perturbata omnia. namque tum primum infamis illa Gnosticorum
129 2, 47, 1| synodus congregatur, cui tum etiam Aquitani episcopi
130 2, 47, 5| tum vero Ydacius atque Ithacius
131 2, 47, 6| supplicante elicitur a Gratiano tum imperatore rescriptum, quo
132 2, 48, 1| Ac tum Instantius, Salvianus et
133 2, 48, 2| interiorem Aquitanicam fuit, ubi tum ab imperitis magnifice suscepti
134 2, 48, 2| maximeque Elusanam plebem, sane tum bonam et religioni studentem,
135 2, 48, 5| tum vertere consilia, ut, quia
136 2, 48, 5| ita corrupto Macedonio, tum magistro officiorum, rescriptum
137 2, 48, 6| Salvianus in urbe obierat; ac tum sine ullo certamine ecclesias,
138 2, 49, 4| officiales, qui Ithacium tum in Treveris agentem ad Hispanias
139 2, 49, 5| iam tum rumor incesserat clemens,
140 2, 49, 5| in Gallias erupturum. ita tum Ithacius statuit, licet
141 2, 50, 5| namque tum Martinus apud Treveros constitutus
142 2, 51, 2| ac tum per Maximum accusator apponitur
|