|
1. Nam defuncto Salomone
anno imperii quadragesimo, cum Roboam filius anno aetatis sexto et decimo
regnum patrium tenere coepisset, pars populi ab eo offensa discedit. etenim cum
laxari sibi stipendium poposcisset, quod Salomon gravissimus imposuerat,
repudiatis precibus supplicum favorem universae plebis averterat.
2. itaque consensu omnium
imperium ad Ieroboam defertur. is medio genere ortus aliquamdiu Salomoni
servitutem pependerat. sed cum ei responso Achiae prophetae regnum Hebraeorum
annuntiatum comperisset, necare eum clam destinaverat.
3. quo ille metu in
Aegyptum confugit, ibique uxore accepta ex stirpe regia, cognita demum
Salomonis morte in solum patrium regressus voluntate populi, ut supra
retulimus, sumpsit imperium.
4. penes Roboam tamen duae
tribus, Iudae et Beniamin, resederant; ex his ad trecenta milia paravit
exercitum. cumque acies promoverentur, verbis Dei populus admonetur, proelio
abstineret; ex suo nutu Ieroboam regnum accepisse.
5. ita spreto regis imperio
exercitus dilapsus; Ieroboam imperium invaluerat. sed cum Hierosolymam Roboam
optineret, ubi templo a Salomone facto populus sacrificare Deo consueverat,
veritus Ieroboam, ne ab eo plebem religio averteret, statuit animos eius
superstitione occupare.
6. itaque vaccam auream in Bethel, alteram apud Dan
constituit, quibus populus litaret, sacerdotesque omissa Levi tribu ex plebe
instituit. invisum Deo flagitium postulatio consecuta. crebra deinde inter
reges proelia dubio eventu regnum optinebant. Roboam septimo et decimo imperii anno exacto vita functus est.
|