|
1. Huius imperii tempore Achab, Ambri filius,
rex decem tribuum fuit, ultra omnes in Deum impius. namque Iezabel filia Basae
regis ex Sidone in matrimonio accepta Bahali idolo aram lucosque constituit,
prophetas Dei interemit.
2. quo tempore Elias propheta caelum
oratione conclusit, ne pluviam terrae daret, idque regi denuntiavit, ut se
impius causam mali esse cognosceret. igitur suspensis caelo aquis, cum loca
omnia adusta solis ardoribus non victum hominibus, neu pabulum iumentis darent,
ipse se intra periculum famis propheta concluserat.
3. ea tempestate cum eremum petisset, corvis
cibum ministrantibus vixit; aquam torrens proximus, donec aruit, dedit.
4. inde admonitus a Deo Saraptae oppidum
petiit, ad mulierem viduam divertit. cumque ab ea esuriens cibum peteret, illa
causari, neu esse sibi nisi pugillum farris et pusillum olei, quo absumpto una
cum filiis mortem exspectaret.
5. sed cum Elias verbis Dei polliceretur,
nec hydriam farre nec vas oleo esse minuendum, mulier poscenti fidem neu
cunctata prophetae credere, promissorum fidem consecuta est, siquidem diurnis
incrementis tantum accresceret, quantum cotidie detrahebat. eodem tempore
eiusdem viduae filium mortuum Elias in vitam reduxit.
6. tum iussu Dei regem adiit exprobratoque
ei sacrilegio poposcit ad se omnem populum congregari. qui cum propere
convenisset, accitis idolorum ac lucorum sacerdotibus CCCC fere et L, inter eos
inde altercatio;
7. Elia Deum praedicante illi superstitiones
suas asserebant. postremo placuit fieri periculum, ut, si cuius caesam hostiam
missus caelo ignis absumeret, rata esset religio quae virtutem edidisset. ita
sacerdotes occiso vitulo Bahal idolum invocare coeperunt, frustraque consumptis
invocationibus imbecillitatem dei sui taciti fatebantur. tum Elias irridens eos
‘ne forte' inquit ‘dormiat, clamate vehementius, ut somno quo tenetur
evigilet’. enimvero miseri trepidantes mussare, et tamen, quidnam Elias
facturus esset, exspectare.
8. at ille caesum vitulum imposuit, cum
prius sacrarium aqua opplesset, invocatoque Domino spectantibus cunctis ignis
caelo delapsus aquam cum hostia absumpsit. tum vero populus solo stratus Deum
fateri, idola exsecrari; postremo Eliae iussu profani sacerdotes comprehensi
deductique ad torrentem necati sunt.
9. redeuntem inde regem propheta prosecutus
est; sed cum ei Iezabel regis uxor vitae periculum pararet, ad remotiora
secessit. ibi eum Deus allocutus est, VII milia virorum adhuc esse pronuntians,
qui se idolis non dedissent. mirum id Eliae fuit, qui solum se a sacrilegio
immunem esse crediderat.
|