|
1. Interea Sedechias rex turbae inutilis,
quamquam sine viribus, infido ingenio et Dei immemor, qui non intellegeret
captivitatem ob delicta gentis illatam, postremis denique malis debitus, regis
animum offendit. ita ei post novem annos Nabuchodonosor bellum intulit,
compulsumque intra muros confugere triennio obsedit.
2. qua tempestate Hieremiam prophetam, qui
iam saepius imminere urbi captivitatem pronuntiaverat, consulit, si quid spei
forsitan superesset. sed ille caelestis irae non ignarus, eadem saepius
interrogatus, respondit, ipsi regi specialem poenam denuntians.
3. tum vero Sedechias in iram excitatus
trudi prophetam in carcerem iubet; moxque eum crudelis facti piguit, sed obsistentibus
Iudaeorum principibus, quibus iam inde a principio moris fuerat bonos premere,
absolvere innocentem non ausus.
4. isdem cogentibus in lacum immensi
profundi caenoque ac sordibus atque ex eo exitiabili foetore horridum demissus
est, ut ne simplici quidem morte exspiraret. sed rex licet impius, aliquanto
tamen sacerdotibus mitior, educi prophetam de lacu et carceris custodiae reddi
iubet.
5. interea obsessos vis hostium et penuria
urgebat, consumptisque omnibus, quae mandi poterant, fames invaluerat; ita
defessis inedia defensoribus oppidum captum incensumque. rex, ut propheta
dixerat, effossis oculis Babylonam translatus, Hieremias misericordia hostili
carcere exemptus.
6. cum eum Nabuzardan, princeps regius,
captivum cum ceteris duceret, delata sibi optione ab eo, utrum in solo patrio
deserto desolatoque subsistere an secum abire in summis honoribus vellet,
residere in patria maluit.
7. Nabuchodonosor abducto populo, residuis
quos belli conditio vel praedae fastidium relinqui a victoribus fecerat,
Godoliam eiusdem gentis praeposuit absque ullo insigni regio aut imperii
nomine, quia praeesse paucis et calamitosis nulla dignitas erat.
|