|
1. Post Nabuchodonosor
filius eius regnum indeptus, quem in Chronicis Evilmarodac fuisse vocitatum
repperi. hic duodecimo imperii anno diem functus, fratri minori, qui Balthasar
dictus est, locum fecit.
2. is cum quarto et decimo
anno publicum epulum principibus ac praefectis suis daret, sacra vasa, quae per
Nabuchodonosor de templo Hierosolymae ablata nec in regales usus usurpata, sed
recondita in thesauris habebantur, proferri imperavit.
3. cumque his per luxum ac
licentiam regalis convivii promiscue omnes virilis ac muliebris sexus, uxores
concubinaeque eius uterentur, subito rex in pariete conspicatur digitos
scribentes cernebanturque in versum ductae literae; sed qui posset scripta
legere, non reperiebatur.
4. igitur rex perterritus
magos et Chaldaeos advocat. quibus mussantibus nec quicquam respondentibus, regina regem admonet,
esse quendam Hebraeum Daniel nomine, qui olim Nabuchodonosor occulti mysterii
somnium revelasset, iam tum ob illustrem sapientiam summis honoribus donatum.
5. itaque accitus perlegit
interpretatusque, ob delictum regis, qui sacra Deo vasa temerasset, ipsi
exitium imminere regnumque eius Medis ac Persis datum.
6. quod mox consecutum est.
nam eadem nocte Balthasar interiit, regnum eius Darius natione Medus occupavit;
Danielum illustri opinione compertum universo imperio praeposuit, secutus
superiorum regum iudicium. nam et Nabuchodonosor eum regno praefecerat et
Balthasar veste purpurea et torque aureo donatum tertium regni principem
constituerat.
|