|
1. Apostolorum actus Lucas
edidit usque in tempus, quo Paulus Romam deductus est Nerone imperante; qui non
dicam regem, sed omnium hominum et vel immanium bestiarum sordidissimus dignus
exstitit, qui persecutionem primus inciperet; nescio an et postremus explerit,
siquidem opinione multorum receptum sit, ipsum ante Antichristum venturum.
2. huius vitia ut plenius
exponerem res admonebat, nisi non esset huius operis tam vasta ingredi; id
tantum annotasse contentus sum, hunc per omnia foedissima et crudelissima eo
processisse, ut matrem interficeret, post etiam Pythagorae cuidam in modum
sollemnium coniugiorum denuberet; inditumque imperatori flammeum; dos et genialis
torus et faces nuptiales, cuncta denique, quae vel in feminis non sine
verecundia conspiciuntur, spectata.
3. reliqua vero eius incertum
pigeat an pudeat magis disserere. hic primus Christianum nomen tollere aggressus
est; quippe semper inimica virtutibus vitia sunt et optimi quique ab improbis
quasi exprobrantes aspiciuntur.
4. namque eo tempore divina
apud urbem religio invaluerat, Petro ibi episcopatum gerente et Paulo,
posteaquam ab iniusto praesidis iudicio Caesarem appellaverat, Romam deducto;
ad quem tum audiendum plures conveniebant, qui veritate intellecta
virtutibusque Apostolorum, quas tum crebro ediderant, permoti ad cultum Dei se
conferebant.
5. etenim tum illustris illa
adversus Simonem Petri ac Pauli congressio fuit. qui cum magicis artibus, ut se
deum probaret, duobus suffultus daemoniis evolasset, orationibus Apostolorum
fugatis daemonibus, delapsus in terram populo inspectante disruptus est.
|