|
1. His per Helenam gestis,
principe Christiano libertatem atque exemplum fidei mundus acceperat; sed longe
atrocius periculum cunctis ecclesiis illa pace generatum. namque tum haeresis
Arriana prorupit totumque orbem iniecto errore turbaverat.
2. etenim duobus Arriis
acerrimis perfidiae huius auctoribus imperator etiam depravatus, dum sibi
religionis officium videtur implere, vim persecutionis exercuit; actique in
exsilium episcopi, saevitum in clericos, animadversum in laicos, qui se ab
Arriorum communione secreverant.
3. quae autem Arrii
praedicabant, erant huiusmodi; patrem Deum instituendi orbis causa genuisse
filium, et pro potestate sui ex nihilo in substantiam novam atque alteram Deum
novum alterumque fecisse; fuisse autem tempus, quo filius non fuisset.
4. igitur huius mali causa synodus apud
Nicaeam ex toto orbe contrahitur, CCC siquidem et duodeviginti episcopis
congregatis; fides plena conscribitur, haeresis Arriana damnatur, imperator
decretum episcopale complectitur.
5. Arriani nihil contra
sanam fidem retractare ausi, se quoque tamquam adquiescentes nec aliud
sentientes ecclesiis miscuerunt; manebat tamen in pectoribus eorum insitum in
catholicos viros odium, et adversus quos de fide disceptare non poterant, eos
subornatis accusatoribus fictisque criminibus appetebant.
|