|
1. Sed hi quanto pauciores,
tanto validiores erant. constantissimus inter eos habebatur noster Foegadius et
Servatio Tungrorum episcopus. hos, quia minis et terriculis non cesserant,
Taurus precibus aggreditur ac lacrimans obtestatur, mitiora uti consulerent.
clausos intra unam urbem episcopos iam septimum mensem agere, iniuria hiemis et
inopia confectis nullam spem reversionis dari; quis tandem esset finis?
2. sequerentur plurium
exemplum, auctoritatem saltem ex numero sumerent. enimvero Foegadius paratum se
exsilio atque ad omne supplicium, in quod deposceretur, profiteri; se ab
Arrianis conceptam fidem non recepturum.
3. ita in hoc certamine
aliquot dies tracti; ubi parum ad pacem proficiebant, paulatim et ipse
infractior, ad extremum proposita conditione evincitur.
4. namque Valens et
Ursatius affirmantes, praesentem fidem catholica ratione conceptam, ab
Orientalibus imperatore auctore prolatam cum piaculo repudiari; et quis
discordiarum finis foret, si, quae Orientalibus placuisset, Occidentalibus
displiceret?
5. postremo si quid minus
plene praesenti fide editum videretur, ipsi adderent, quae addenda putarent;
praebituros se in his quae essent adiecta consensum. favorabilis professio
pronis omnium animis excepta, nec ultra nostri repugnare ausi, iam quoquo modo
finem rebus imponere cupientes.
6. dein conceptae a
Foegadio et Servatione professiones edi coepere; in quis primum damnatus Arrius
totaque eius perfidia ceterum etiam patri aequalis et sine initio, sine tempore
Dei filius pronuntiatur.
7. tum Valens tamquam
nostros adiuvans subiecit sententiam, cui inerat occultus dolus, filium Dei non
esse creaturam sicut ceteras creaturas; fefellitque audientes fraus
professionis. etenim his verbis, quibus similis esse ceteris creaturis filius
negabatur, creatura tamen, potior tantum ceteris pronuntiabatur.
8. ita neutra pars vicisse
se penitus aut victam putare poterat, quia fides ipsa pro Arrianis,
professiones vero postea adiectae pro nostris erant, praeter illam, quam Valens
subiunxerat, quae tum non intellecta sero demum animadversa est. hoc vero modo
concilium dimissum, bono initio foedo exitu consummatum.
|