|
1. Sequuntur tempora
aetatis nostrae gravia et periculosa, quibus non usitato malo pollutae
ecclesiae et perturbata omnia. namque tum primum infamis illa Gnosticorum
haeresis intra Hispanias deprehensa, superstitio exitiabilis arcanis occultata
secretis.
2. origo istius mali Oriens atque
Aegyptus, sed quibus ibi initiis coaluerit haud facile est disserere; primus
eam intra Hispanias Marcus intulit, Aegypto profectus, Memphi ortus. huius
auditores fuere Agape quaedam, neu ignobilis mulier, et rhetor Helpidius.
3. ab his Priscillianus est
institutus, familia nobilis, praedives opibus, acer, inquies, facundus, multa
lectione eruditus, disserendi ac disputandi promptissimus,
4. felix profecto, si non
pravo studio corrupisset optimum ingenium; prorsus multa in eo animi et corporis
bona cerneres. vigilare multum, famem ac sitim ferre poterat, habendi minime
cupidus, utendi parcissimus.
5. sed idem vanissimus et
plus iusto inflatior profanarum rerum scientia; quin et magicas artes ab adolescentia
eum exercuisse creditum est. is ubi doctrinam exitiabilem aggressus est, multos
nobilium pluresque populares auctoritate persuadendi et arte blandiendi
allicuit in societatem.
6. ad hoc mulieres novarum
rerum cupidae, fluxa fide et ad omnia curioso ingenio, catervatim ad eum
confluebant; quippe humilitatis speciem ore et habitu praetendens honorem sui
et reverentiam cunctis iniecerat.
7. iamque paulatim
perfidiae istius tabes pleraque Hispaniae pervaserat, quin et nonnulli
episcoporum depravati, inter quos Instantius et Salvianus Priscillianum non
solum consensione, sed sub quadam etiam coniuratione susceperant,
8. quoad Hyginus, episcopus
Cordubensis, ex vicino agens, comperta ad Ydacium Emeritae sacerdotem referret.
9. is vero sine modo et
ultra quam oportuit Instantium sociosque eius lacessens, facem quandam nascenti
incendio subdidit, ut exasperaverit malos potius quam compresserit.
|