|
1. Ac tum Instantius,
Salvianus et Priscillianus Romam profecti, ut apud Damasum, urbis ea tempestate
episcopum, obiecta purgarent.
2. sed iter eis praeter
interiorem Aquitanicam fuit, ubi tum ab imperitis magnifice suscepti sparsere
perfidiae semina. maximeque Elusanam plebem, sane tum bonam et religioni
studentem, pravis praedicationibus pervertere. a Burdigala per Delfinum
repulsi, tamen in agro Euchrotiae aliquantisper morati, infecere nonnullos suis
erroribus.
3. inde iter coeptum
ingressi, turpi sane pudibundoque comitatu, cum uxoribus atque alienis etiam
feminis, in quis erat Euchrotia ac filia eius Procula, de qua fuit in sermone
hominum Priscilliani stupro gravidam partum sibi graminibus abegisse.
4. hi ubi Romam pervenere,
Damaso se purgare cupientes, ne in conspectum quidem eius admissi sunt.
regressi Mediolanum aeque adversantem sibi Ambrosium reppererunt.
5. tum vertere consilia,
ut, quia duobus episcopis, quorum ea tempestate summa auctoritas erat, non
illuserant, largiendo et ambiendo ab imperatore cupita extorquerent. ita
corrupto Macedonio, tum magistro officiorum, rescriptum eliciunt, quo calcatis,
quae prius decreta erant, restitui ecclesiis iubebantur.
6. hoc freti Instantius et
Priscillianus repetivere Hispanias; nam Salvianus in urbe obierat; ac tum sine
ullo certamine ecclesias, quibus praefuerant, recepere.
|