|
1. Interea rebus in Aegypto
adversus famem bene compositis, orbem terrae gravis frumenti inopia quatiebat.
qua necessitate compulsus Iacob filios in Aegyptum misit, Beniamin tantum secum
domi retento.
2. igitur Ioseph rerum potentem,
penes quem annonae arbitrium erat, fratres adeunt et more regio adorant. quibus
ille visis callide agnitionem dissimulans, hostiliter eos venisse et subdole
loca explorare arguebat.
3. angebatur autem, quod Beniamin
fratrem non videbat. res ergo in id deducitur, ut praesentiam eius
pollicerentur, nimirum ut ex eo quaereretur, an isti explorandi causa Aegyptum
intrassent. ad promissi autem fidem Symeon obses traditur; ipsis frumentum
gratis datum. rursum igitur revertentes Beniamin, ut convenerat, deduxerunt.
4. tum se cognoscendum Ioseph
fratribus praebuit, non sine pudore male merentium. ita eos oneratos frumento
multisque donatos domum remisit, praemonens quinque adhuc annos famem futuram;
cum patre atque omni progenie et familia commigrarent.
5. ita Iacob in Aegyptum
descendit, Aegyptiis admodum laetantibus, gaudente rege, benigne a filio
susceptus. id gestum anno aetatis Iacob centesimo et trigesimo, a diluvio autem
anno MCCC et LX. ceterum ab eo tempore, quo Abraham in terra Chananaeorum
consedit, in id, quo Iacob Aegyptum ingressus est, referuntur anni CCXV.
6. igitur Iacob septimo et decimo
anno, quam in Aegypto advenerat, urgente morbo Ioseph filium obtestatur, corpus
sepulchro redderet.
7. tum Ioseph benedicendos
filios suos obtulit, quibus benedictis, cum tamen benedictionis merito maiori
minorem praeposuisset, filios omnes benedictione lustravit. decessit autem
annos natus CXLVII. funus magnifice curatum; corpus in sepulchro patrum Ioseph
condidit.
8. fratres post patris obitum
pro conscientia paventes benigne habuit. decessit autem Ioseph ipse aetatis
anno decimo et centesimo.
|