|
1. Iesu mortuo populus sine duce agebat. sed
cum adversus Chananaeos bellandum esset, dux belli Iudas assumptus est. huius
ductu res prospere gestae; domi militiaeque summum otium; populus subactis aut
per deditionem acceptis gentibus imperitabat.
2. inde, ut semper fieri secundis rebus
solet, morum disciplinaeque immemor matrimonia ex victis assumere paulatimque
externos mores trahere ac mox profano ritu idolis sacrificare occepit; adeo
cuncta cum externis societas perniciosa est. quae Deus longo ante prospiciens
salubri Hebraeos responso instruxerat, devictas gentes ut internecioni darent.
sed plebs cupida dominandi imperare victis cum pernicie malebat.
3. igitur cum relicto Deo idola colerent, destituti
divino auxilio, a rege Mesopotamiae evicti et subacti VIII annis captivitatem
pependerunt, donec Gothoniel duce in libertatem restituti per quinquaginta
annos rerum potiti sunt.
4. rursumque corrupti longae pacis malo
idolis litaverunt. moxque aderat poena peccantibus; ab Eglom rege Moabitarum
devicti duodeviginti annis servierunt, donec instinctu Dei Aod regem hostium
dolo interemit contractoque tumultuario exercitu libertatem armis vindicavit.
idem per LXXX annos in pace Hebraeis praefuit. huic Semigar successit; isque
adversus Allophylos congressus secundum eventu proelium fecit.
5. rursumque Hebraeos secantes idola rex
Chananaeorum Iabin nomine subiugavit gravissimamque in eos per XX annos
dominationem exercuit, donec pristinum Debbora mulier statum reddidit. adeo
nihil spei in eorum ducibus erat, ut muliebri auxilio defenderentur. quamquam
haec in typum ecclesiae [forma] praemissa sit, cuius auxilio captivitas depulsa
est.
6. sub hac duce vel iudice
XL annis Hebraei fuerunt. rursumque ob peccata Madianitis traditi duro imperio
habebantur, afflictique malo servitutis divinum auxilium imploraverunt. ita
semper in secundis rebus immemores caelestium beneficiorum idolis supplicabant,
in adversis Deo.
7. unde cum reputare in
animo soleo, populum tot beneficiis Dei obligatum, tot cladibus cum peccaret
coercitum, expertumque et misericordiam et severitatem Dei nequaquam emendatum,
et cum semper veniam erroris acciperet, semper peccasse post veniam, nihil
mirum videri potest Christum ab his non receptum, cum iam inde ab initio
totiens in Domino rebelles deprehendantur; magisque mirum est, illis semper
peccantibus numquam Dei, si quando eum imploraverunt, defuisse clementiam.
|